«Ты вучышся ў дзяржаўнай установе, мы павінны выконваць, што нам спускаюць зверху»
Слухаць запіс:
На сайце electby.org з’явіўся аўдыёзапіс, дзе чуваць, як выкладчыца аднаго з мінскіх каледжаў Ірына Пятроўна спрабуе прымусіць навучэнца прагаласаваць датэрмінова. Фактычна, гэта пяціхвілінны маналог педагога, які толькі зрэдку перарываецца кароткімі рэплікамі студэнта.
«А ты спіш, усё спіш. Цяжка табе схадзіць прагаласаваць… — адразу пачынае ціснуць на сумленне куратарка. — Ты ж знаеш, як справа пастаўленая. Адказвае і дырэктар, і Людміла Максімаўна… Усё абы назло рабіць!..»
Хлопец адказвае, што будзе галасаваць у дзень выбараў, бо «хоча аддаць голас за свайго кандыдата, а не толькі за аднаго».
«Хто табе такое сказаў? — аспрэчвае выкладчыца, якая, адчуваецца, цудоўна разумее, навошта датэрміновае галасаванне. — Якая розніца? Я таксама прагаласавала раней, але я з’язджаю…
Сказана было па тэлевізары, што мы можам гэта рабіць загадзя».Часам яе матывацыя гучала двухзначна: «Што тут такога —
прагаласаваў і спакойна. Я свой голас аддала. Астатняе — не пракантралюеш».
Спрабуючы неяк патлумачыць, навошта яна змушае галасаваць датэрмінова, выкладчыца блытаецца ў трох хвоях: «Тое, што спісы складаюцца, гэта наадварот улік галасоў, наадварот мы будзем ведаць колькі. Ты паедзеш дамоў — я не буду ведаць, прагаласаваў ты ці не… Каб галасы не прапалі, мы збіраем загадзя». Навошта ёй ведаць, ці прагаласаваў яе студэнт, — няясна.
Калі хлопец паўтарыў, што гэта яго выбар і ён не хоча датэрмінова галасаваць, пачаўся шантаж: «Ты не хочаш рабіць, як нам сказалі. Таму, калі ты наступны раз прыйдзеш да мяне з просьбай нейкай — ты падумай. А лепей — не ідзі…»
Разам з тым. выкладчыца імкнецца падкрэсліць, што ёй загадалі заганяць на датэрміновае галасаванне:
«Не я гэта прыдумала… Я выконваю свае абавязкі, як мне кажуць — сабраць гэтыя галасы… Ты вучышся ў дзяржаўнай установе, таму мы павінны выконваць тое, што нам спускаюць зверху».
«Мы мусім выконваць тое, што нам спускаюць! — ужо амаль крычыць у роспачы выкладчыца. — А ты тут сядзіш і ўсміхаешся. А я табе тут распінаюся — дзяўчынка…
Я б за табой сто год не хадзіла, каб гэта не быў загад дырэктара. Бо мы ўсе працуем па загадах. Мяне ніхто не пытаецца…»
А пасля — новая хваля шантажу: «
Не прыходзь да мяне з просьбай. Бо я буду цябе адпраўляць да дырэктара і пісаць: «Не выконвае патрабаванняў адміністрацыі». А там хай рашаюць…»
Застаецца ўражанне, што дарослая жанчына апраўдваецца перад юнаком — настолькі робленымі глядзяцца аргументы. «Пашкадуй мяне: мне будзе наганяй», — чытаецца ў яе інтанацыях.
Урэшце, абое хапаюцца за магчымасць рашыць справу мірам. Студэнт пытаецца, ці мусіць ён галасаваць па месцы рэгістрацыі (у каледжы) ці па месцы прапіскі (дома). Выкладчыца не ведае, што адказаць і пасылае яго высвятляць.
Сайт electby.org створаны для таго, каб людзі маглі дзяліцца інфармацыяй пра парушэнні на выбарах.
Цяпер чытаюць
«Прачытайце яе гісторыю». Лукашэнку давялося апраўдвацца перад Пуціным за георгіеўскія стужкі6
Каментары