Сяргей Марцалеў не быў на Плошчы 19 снежня, але абвінавачваецца ў арганізацыі беспарадкаў. Ад яго апошняга прыйшоў ліст з турмы КДБ. І за паўтара месяца зняволення была толькі адна сустрэча з адвакатам.
Першы ліст Сяргей Марцалеў даслаў бабулі Зоі Фёдараўне ў канцы студзені. Ён быў зусім кароткі. А на мінулым тыдні прыйшоў ужо другі допіс. Значна большы. У ім Сяргей жартаваў нават.
Не думаў, не гадаў
Марцалеў быў кіраўніком штаба кандыдата ў прэзідэнты Міколы Статкевіча. Калі 19 снежня на плошчы пачаўся хапун, Сяргея не забралі: яго там не было. Ён удзельнічаў у шэсці з Кастрычніцкай плошчы да Дома ўрада. А пасля сышоў.
«Яму трэ было адразу з’язджаць у Польшчу», — адзначае яго бабуля Зоя Фёдараўна. А ён адмаўляўся ехаць.
Паплечнік па
Арыштавалі Марцалева ўначы 23 снежня, знялі з цягніка. Ён ехаў у Варшаву для ўдзелу ў перадачы «Белсата». Перавезлі ў турму КДБ.
«Добра, што ён не абвясціў галадоўкі», — заўважае Зоя Фёдараўна. Лічыць, што так яшчэ горш сабе зрабіў бы.
Адзначаны Пазняком
Сяргей нарадзіўся ў сям’і патомных акадэмікаў.
Адзін дзед, Станіслаў Марцалеў, узначальваў Інстытут мастацтвазнаўства, этнаграфіі і фальклору Акадэміі навук.
Доугі дзед, Леанід Яўменаў —
Сяргей у чыстую навуку не пайшоў, але пераняў любоў да чытання.
Зоя Фёдараўна (пасля разводу бацькоў Сяргей з маленства жыў з бабуляй) успамінае выпадак, калі ён не хацеў спаць і прасіў яе пачытаць перад сном. Было яму толькі чатыры гады. А Зоі Фёдараўне трэ было праглядзець апошні нумар газеты «Правда». І жанчына ўзялася чытаць перадавіцу. Спыталася, ці яму цікава. Хлопчык адказаў, што так. І слухаў далей.
Сам чытаць Сяргей навучыўся задоўга да школы. Чытаў запоем. Падчас перабудовы яшчэ падлеткам пачаў цікавіцца палітыкай. У 13 гадоў разам з сябрам зайшоў на сядзібу Партыі БНФ. Там падлеткаў прыкмеціў Пазняк і назваў іх «нашай будучыняй». Для хлопца гэта было запамінальна. Сваёй радасцю ён адразу падзяліўся з бабуляй.
Адлічаны Казуліным
Яго і з факультэта міжнародных адносін БДУ выключалі за актыўную грамадзянскую пазіцыю. Сяргей пратэставаў супраць размеркавання студэнтаў у чарнобыльскую зону. Афіцыйна выключылі яго за непаспяховасць, хаця вучыўся ён добра. Рэктарам БДУ тады быў Аляксандр Казулін.
Калі ўжо Казулін пайшоў у палітыку, Марцалеў разам з ім працаваў. Зоя Фёдараўна кажа, што ўнук крыўды не трымаў.
Пасля адлічэння з БДУ Сяргей паступіў у Расійскі дзяржаўны гуманітарны ўніверсітэт. І там не давучыўся. Яго папрасілі вярнуцца ў Беларусь, дзе абралі старшынёй Маладой грамады — моладзевай арганізацыі пры Беларускай
Лідар сацдэмаў Анатоль Сідарэвіч адзначае, што запомніўся Сяргей не шарагоўцам, а дэманстрантам. «Запомніў яго мужную галадоўку ў ізалятары на Акрэсціна». Сяргей «не згадзіўся з тым, каб Мікола Статкевіч падмяў Маладую грамаду пад партыю». Выступаў за аўтаномны статус. Але пасля працаваў і са Статкевічам — кіраваў яго выбарчым штабам. Марцалеў — чалавек неканфліктны, ставіць палітычнае над асабістым.
Пасля дзвюх няўдалых спробаў атрымаць вышэйшую адукацыю паступіў ў Познанскі ўніверсітэт на паліталогію.
Узрост Хрыста
Зоя Фёдараўна штотыдзень адпраўляе ўнуку па тры лісты. Падпісала на люты яго на пяць газет, у тым ліку на «Нашу Ніву». Але Сяргей напісаў, што атрымлівае толькі «Комсомольскую правду в Белоруссіі». Жанчына спадзяецца, што яго выпусцяць хутка. Каб унук нарэшце ашчаслівіў яе — ажаніўся. «Сяргею 33 ужо гады. Узрост Хрыста», — заўважае яна.
