Дэпутат ніжняй Палаты італьянскага парлямэнту ад правацэнтрысцкай апазыцыі, старшыня парлямэнцкай камісіі ў дзіцячых правах Лючыё Барані накіраваў ліст да амбасадара Беларусі ў Рыме. Дэпутат прапаноўвае сябе ў якасьці гаранта ў вырашэньні спрэчнай сытуацыі вакол беларускай сіраты Вікі Мароз і італьянскай сям’і Джуста Барначын.
Паводле палітыка, дзяржаўны розум, які можа быць справядлівым у абароне ўласных правоў, не заўсёды ў стане вырашыць, чаго хоча сэрца маленькай дзяўчынкі. Лючыё Барані занепакоены, што выказаныя дзяўчынкай пажаданьні жыць у Італіі, у сям’і тых, каго яно называе мамай і татам, могуць адыйсьці на другі плян пад час міждзяржаўных перамоваў наконт далейшых праграмаў прыёму беларускіх дзяцей-сірот у Італіі.
Лючыё Барані згодны з выстаўленымі беларускім бокам патрабаваньнямі гарантыяў вяртаньня беларускіх дзяцей на радзіму. Пры гэтым ён лічыць памылковым выкарыстаньне лёсу канкрэтнай дзяўчынкі ў якасьці інструмэнту ціску на тыя італьянскія сем’і, якія гасьцінна прымаюць у сябе беларускіх дзяцей.
У сваім лісьце да беларускага амбасадара Лючыё Барані падкрэсьлівае, што ён, як сябра парлямэнцкай камісіі ў правах дзяцей, перадусім як бацька траіх дзяцей, гатовы сустрэцца зь Вікай Мароз ды таксама ўзяць удзел у адпаведных слуханьнях справы ў Беларусі. Італьянскі палітык упэўнены, што справядлівае рашэньне на карысьць дзіцяці «можа выклікаць толькі ўдзячнасьць беларускаму ўраду і ніколі ня будзе забытае італьянцамі».
Нагадаем, што напярэдадні міністар адукацыі Беларусі Аляксандар Радзькоo наступным чынам сфармуляваў пазыцыю беларускай дзяржавы што да адпачынку дзяцей-сірот за мяжой: «Мы можам забясьпечыць якаснае аздараўленьне дзяцей і ў Беларусі. Калі будуць атрыманыя надзейныя гарантыі зь італьянскага боку, што такой сытуацыі, як зь Вікай Мароз, ня будзе ніколі, толькі тады мы можам даць згоду на паездкі нашых дзяцей ў італьянскія сем’і.»
Што да сям’і Джуста –Барначын, то яна пакуль ніяк не пракамэнтавала намер італьянскага парлямэнтара. Муж і жонка пацьвердзілі, што здалі дакумэнты на ўдачарэньне ў беларускую амбасаду, аднак, мяркуюць яны, наўрад ці гэтыя паперы ўжо трапілі ў Менск.
Камэнтуючы апошняе рашэньне беларускіх уладаў адносна таго, што беларускія дзеці-сіроты будуць цяпер адпачываць ня ў сем’ях, а выключна ва ўстановах кшталту пансіянатаў, Марыя Кьяра Барначын і Алесандра Джуста падкрэсьлілі, што гэта справядліва толькі ў дачыненьні да тых беларускіх дзяцей, якія едуць упершыню ў Італію і яшчэ не ўстанавілі цесных сувязяў зь італьянскімі сем’ямі. Што да тых сіротаў, якія ўжо мелі кантакт зь італьянскімі сем’ямі, дзе іх любяць і чакаюць, то для іх падобнае рашэньне можа быць вельмі балючым».
