У мяне ёсьць свая фокус-група. Гэта заўсёднікі спартовага комплексу на менскай ускраіне, дзе аўтар гэтых радкоў штораніцу трохі змагаецца са сваім паўсонным арганізмам за здаровы лад жыцьця :)
У пярэстай кампаніі прыхільнікаў фізычнае культуры — і навуковец, і палкоўнік міліцыі, і ўчорашні вайсковы авіятар, і былы намесьнік дырэктара вучэльні, і беспрацоўны... Чым ня зрэз грамадзтва?
У перапынках між практыкаваньнямі, сапучы, публіка дыскутуе на палітычныя тэмы.
Дарэчы, тут я правяраю тэзы будучых артыкулаў раней, чым на іх накінуцца наведнікі блогу :)
А меркаваньні ў маёй фокус-групе нярэдка палярныя.
Павал Іванавіч — пэнсыянэр, усё жыцьцё адбарабаніў на будоўлі. Тых, што сядзяць па ўстановах, а ня робяць фізычна, лічыць збольшага дармаедамі. Затое за "бацьку" — гарой.
Раней увесь час даводзіў: без Расеі мы ніхто! Хваліў айчыннае кіраўніцтва за стабільныя і адносна неблагія пэнсіі.
Апошнім жа часам панэгірыкаў не чутно. Уздыхае: як стане пражыць на тую пэнсію пасьля Новага году?
Паказальна, што запэўніваньням дзяржаўных мэдыяў Павал Іванавіч ня верыць ні каліва. Упэўнены, што з падаражэньнем газу кошты сягнуць угору, як шалёныя.
Сёньня, даведаўшыся ад мяне пра навіны ў дачыненьнях з Масквою, былы будаўнік з пралетарскай шчырасьцю заявіў, што прадаваць "Белтрансгаз" ні ў якім разе нельга.
— Сваё — гэта сваё! — афарыстычна патлумачыў пэнсыянэр-фізкультурнік.
А на разьвітаньне даў наказ: як мага чыхвосьці гэных імпэрыялістаў у сваіх артыкулах!
Самае пікантнае, што шаноўны Павал Іванавіч — родам з Расеі (не аднойчы з гонарам падкрэсьліваў).
Такая ўражальная эвалюцыя прадстаўніка "цьвёрдага электарату" наштурхнула на думку: мо' некалі Мілеру яшчэ наш ордэн дадуць?
За ўнёсак у справу выхаваньня нацыянальнай самасьвядомасьці :)
