Цікава назіраць, як выкручваецца афіцыйная прапаганда ў зьвязку з дарагім газам ды продажам паловы сакральнае "трубы".
Прапаганда — рэч дубовая. Яна практычна ня ведае паўтонаў, гульні сэнсаў, іроніі... А тут увогуле зьбіліся ўсе арыентыры.
І таму зараз, калі начальства бы мыла зьеўшы, яе, прапаганду, хістае з боку ў бок. Ад Хрыстовых пастулятаў да базарнай лаянкі.
З аднаго боку, высьвятляецца, што ў беларускім урадзе аслупянець якія альтруісты! Ці адэпты Ісуса. Іх "Газпром" па адной шчацэ лясь, а яны з рахманаю ўсьмешкай падстаўляюць другую...
Лейтматыў першых пасьлянавагодніх тэлесюжэтаў — як Менск уратаваў імідж расейскага манапаліста ў вачох Эўропы. А саму Эўропу — ад перабояў з дастаўкаю блакітнага паліва.
І адразу ж — гэта называецца плаўны пераход! — камэнтатары зазначаюць, якія прагныя ды цынічныя тыя расейскія манапалісты. Дый Эўропа добрая цаца: санкцыямі б'е. Карацей, ужо па абедзвюх шчаках адразу дастаем, а ўсё працягваем рахмана ўсьміхацца!
Хоць ты кананізуй.
А нашто ж было ратаваць рэнамэ маскоўскіх алігархаў? На гэтае простае пытаньне адказу няма. Зрэшты, калі сказаць, што насамрэч ратавалі, атрымаецца зусім непрыгожа...
У новых варунках афіцыйны піяр пэўна будзе шукаць новы грунт. Тэза пра гніеньне ў акопах страчвае актуальнасьць У навагоднім віншаваньні ўжо прагучала туманная згадка пра подзьвігі продкаў у ліхія часіны. Як зазначаў нядаўна аўтар гэтых радкоў, яшчэ адна газавая вайна — і ўпішуць у свой "вэртыкальны" каляндар дзень Аршанскай бітвы :)
Сьмех сьмехам, але хай сабе і палітычная кан'юнктура спрыяе, скажам так, замацаваньню ў грамадзтве вобразаў нацыянальнай гісторыі ды культуры. Чым кепска, калі, прыкладам, здымуць табу на выданьне каго-кольвек з апальных аўтараў?
Але не сьпяшайцеся чапляць на нос ружовыя акуляры. Бо звышзадача афіцыйнага піяру, хай сабе і са згадкай пра Кастуся Астроскага, застанецца тая ж — згуртаваць паспаліты люд вакол правадыра, скарыстаць атмасфэру аточанай цытадэлі дзеля падмацаваньня дзейнае ўлады.
Так што ўнутрыпалітычная калізія нікуды не падзенецца.
