Шкада Расіі 54

Альфа-самец канчае спектакль. Пуцін вяртаецца. Нарэшце, праз чатыры гады, мы пераканаліся, што Мядзведзеў сапраўды быў недапрэзідэнтам.

Ілюзіяй былі спадзяванні, што аддаленне Мядзведзева ад Пуціна, мядзведзеўцаў ад пуцінцаў урэшце здольнае нарадзіць у Расіі агульнапрыняты палітычны плюралізм і дух канкурэнцыі.

Пасля «рашэння» Мядзведзева вылучыць Пуціна на трэці тэрмін — г.зн. значыць, да 2024 года у Расіі грыміць хор падпявалаў.

«Это настоящий пример доброты и нравственности в политике,

пример, которому, по-моему, могут позавидовать не только наши предшественники и люди, жившие в советское время, но и граждане большинства стран мира, включая те, которые пытаются нас учить», — сказаў сёння кіраўнік сінадальнага аддзела па ўзаемаадносінах Царквы і грамадства Расейскай праваслаўнай царквы пратаярэй Усевалад Чаплін.

Нават у таталітарным Кітаі праз кожныя 10 гадоў пакаленні ў кіраўніцтве мяняюцца.

Расія выбрала шлях іншых аўтарытарных краін былога СССР: пажыццёвая дыктатура адной асобы. «Пасля Нас хоць патоп», — так пра гэта казаў Людовік XV.

Застаецца пашкадаваць Расію. Нязменнасць кіраўніка азначае раней ці пазней нарастанне супярэчнасці між нязменнасцю ўлады і зменамі ў грамадстве.

Значыць, Расію, якая ў ХХ стагоддзя найбольш нацярпелася ад рэвалюцый і пераваротаў, чакае яшчэ адна рэвалюцыя ці пераварот.

Расія марнуе ўнікальна спрыяльную для сябе каньюнктуру сусветнага гандлю. Узрастае імавернасць новага паўраспаду гэтага калоса.

Такі сцэнар не вястуе нічога добрага і для Беларусі, калі тая застанецца прывязаную да былой метраполіі эканамічна і вайскова.