У адказ на артыкул Уладзіміра Пуціна аб інтэграцыі на постсавецкай прасторы з артыкулам выступіў Аляксандр Лукашэнка. Сваю публікацыю ён назваў «Аб лёсах нашай інтэграцыі».
«Якраз прыйшоў час гаварыць аб галоўным. Пра жыццё нашых народаў у заўтрашнім дні. Менавіта пра гэта артыкул
Лукашэнка хваліць Пуціна за тое, што інтэграцыя краін былога СССР вызначаная ў якасці прыярытэту замежнай палітыкі: «Гэта дарагога варта. За словамі артыкула — стратэгія. Правільная стратэгія. І толькі недалёкія людзі могуць вінаваціць публікацыю і яе аўтара ў перадвыбарнай кан’юнктурнасці».
«Ды і гаварыць пра кан’юнктурнасць могуць толькі тыя, хто не ведае фактаў. Ідэя Адзінай эканамічнай прасторы Расіі, Беларусі, Украіны і Казахстана належыць як раз
«Ні ў якай меры не падзяляю погляды скептыкаў аб «дэкларатыўнасці» зробленых у артыкуле заяў. Бо
выкладзеная ў артыкуле стратэгія інтэграцыі адрасавана не толькі электарату і нам, суседзям Расеі, але і ўсім сусветным цэнтрам сілы.Тут блеф — сабе даражэйшы, бо, атрымаўшы гэты магутны сігнал, усё зробяць свае стратэгічныя высновы».
«Дарэчы, нядзіўна, што рэакцыя часткі замежных цэнтраў на ініцыятыву
У Беларусі рэакцыя на ізвесцінскую публікацыю таксама неадназначная. Аб звычайных русафобскіх стогнах «пятай калоны» [так Лукашэнка называе абаронцаў незалежнасці Беларусі і сваіх палітычных праціўнікаў — Рэд.] няма чаго нават гаварыць».
«Але ёсць частка грамадства, якая шчыра заклапочаная, паколькі на коне лёс дзяржавы. Ад гэтага меркавання нельга проста адмахнуцца. Людзям трэба на справе паказаць, што канкрэтна ім дасць гэты новы саюз». Даказаць, што інтэграцыйныя памкненні — не палітычныя гульні, а рэальныя перадумовы далейшага паляпшэння дабрабыту чалавека. А гэта ўжо наша, палітыкаў, задача.
«Ніколі не хаваў свайго меркавання аб тым, што лічу развал Савецкага Саюза найглыбейшай, трагічнай памылкай XX стагоддзя. [Рэд. Першым крах СССР назваў найбуйнейшай геапалітычнай трагедыяй сам Пуцін.]».
«Сённяшні кантынентальны і нават транскантынентальны фінансавы крызіс, толькі ўзмацняе сусветныя нявызначанасць і хаос, ясна падказвае: галоўныя «процівагі» крызісу — фармаванне ёмістага супольнага рынку і баланс інтарэсаў».
«Два рэферэндумы, праведзеных у нашай краіне ў першай палове
«Ствараючы ў
«Ужо на працягу паўтара дзясяткаў гадоў саюзная дзяржава — каталізатар і свайго роду маштабная лабараторыя глыбокай інтэграцыі». «Адзіная сістэма сацыяльных гарантый, роўны доступ да адукацыі, паслугах аховы здароўя, бесперашкоднае працаўладкаванне, свабода перамяшчэння і выбару месца жыхарства, якія сталі магчымымі дзякуючы саюзнай дзяржаве, з’яўляюцца арыенцірамі для далейшай працы ў фармаце «тройкі».
Па некаторых напрамках мы нават наперадзе Еўрапейскага саюза».
«Ні для каго не сакрэт, што
«Важна, каб і ў далейшым саюзная дзяржава, Мытны саюз, АЭП ўзбагачалі і ўзаемадапаўнялі адзін аднаго».
«Цяпер мы выходзім на ўвасабленне рашэнняў, якія прынята называць лёсавызначальнымі.Менавіта пра гэта мае разважанні. Аб гэтым артыкул
Надзейнасць і даўгавечнасць новага механізма вызначаюцца ў канчатковым рахунку тым, ці забяспечвае ён паўнавартасную абарону інтарэсаў яго ўдзельнікаў. Неабходна выразна ўсведамляць: любыя ўшчамленні іх правоў, можа быць, што здаюцца сёння дробнымі, заўтра створаць расколіны, якія разваляць спачатку давер, а затым і… новую структуру».
«Тут не павінна быць прымітывізму. Гаворка вядома ж не пра тое, каб сабраць і падзяліць на траіх багацці, якія належаць нашым народам. Беларусам гэта не трэба.
Але
толькі роўнасць партнёраў, у тым ліку роўнасць умоў гаспадарання з роўным доступам да адзінай энергетычнай і транспартнай сістэмы дасць магчымасць стварыць надзейную аснову для нашага саюза.Толькі тады людзі, бізнес павераць нам і нашай інтэграцыі і падтрымаюць яе сваімі справамі і намерамі».
«Веру, што менавіта такая ідэалогія закладваецца ў наш новы саюз».
«Праўду кажучы,
стварэнне АЭП стала для нас нялёгкім кампрамісам. А калі яшчэ шчырэй: за Адзіную эканамічную прастору Беларусь заплаціла дорага. Але ёсць усе падставы быць перакананым, што гэтая «рызыка» акупіцца.
Нашы чаканні ад удзелу ў Мытным саюзе пачынаюць апраўдвацца. Павялічыліся аб’ёмы гандлю паміж яго ўдзельнікамі. Скасаваныя тарыфныя і нетарыфныя бар’еры ва ўзаемным гандлі. Адмененыя ўсе віды кантролю на ўнутраных межах. Забяспечваецца абарона беларускіх, казахстанскіх і расійскіх тавараў ад нядобрасумленнай канкурэнцыі з боку трэціх краін.
З адзіных пазіцый вядуцца перамовы з найбуйнейшымі сусветнымі гандлёвымі партнёрамі.
Гэта першыя вынікі. Але мы чакаем больш значнай для нашых грамадзян аддачы ад дзейнасці Мытнага саюза і АЭП.
Скажыце,
навошта, напрыклад, на агульным інтэграцыйным прасторы выціскаць прадукцыю партнёраў са сваіх рынкаў нярыначнымі метадамі?Людзі і справа ад гэтага толькі прайграюць. Хай бізнес вольна канкуруе, змагаецца за рынак.
Навошта штучна садзіць дублюючыя вытворчасці там, дзе попыт можа быць задаволены з значна меншымі выдаткамі і на высокім узроўні якасці дзеючымі прадпрыемствамі? Замест такога „самаедства“
«І мы пачалі ўжо падыходзіць да гэтага праз канкрэтныя маштабныя і навукаёмістыя праекты — сумеснае будаўніцтва АЭС у Беларусі, сумеснае стварэнне і вывад у космас спадарожнікаў, стварэнне сістэмы кіравання імі.
Але рух ідзе павольна, занадта павольна».
«Давайце зазірнем далей.
Калі мы рэалізуем мэты, намечаныя АЭП, то зможам перайсці да стварэння Еўразійскага саюза. Беларусь возьме ў яго фармаванні самы актыўны ўдзел.
Пабудаваць такі саюз — справа няпростае. Бо дасягнуўшы максімальна магчымага ўзроўню эканамічнай інтэграцыі, мы ўшчыльную падыдзем да неабходнасці стварэння трывалай
Перспектыва магутнай і глыбокай інтэграцыі, якая адкрываецца сёння, на самай справе захоплівае.
Але нарожны камень усяго таго, што мы збіраемся пабудаваць, — суверэнітэт нашых дзяржаў, які не адмяняе нават самая цесная інтэграцыя.Разам з даверам кіраваць дзяржавамі нашы народы ўручылі нам і абавязак захаваць іх права самім распараджацца сваім лёсам. Зыходзячы з гэтага, мы павінны будаваць свае планы.
Поспех Адзінай эканамічнай прасторы важны не толькі для нашых народаў і эканомік.
Гэты праект можа стаць прыцягальным полюсам для іншых краін, у тым ліку для нашай бліжэйшай суседкі Украіны.Бо яна працавала разам з намі над першым правобразам АЭП.
І яшчэ адзін вельмі важны замежнапалітычны аспект.
Інтэграцыя Беларусі, Расіі і Казахстана — не супраць кагосьці. У стварэнні Еўразійскага саюза не варта ўгледжваць спробу нейкага падзелу Еўропы.
Скажу больш: нам нельга замыкацца ў гэтай інтэграцыі.
Еўразійскі саюз я бачу як неад’емную частку агульнаеўрапейскай інтэграцыі. Наш саюз закліканы стаць ключавым рэгіянальным гульцом, які дапаможа выбудоўваць адносіны з вядучымі сусветнымі эканамічнымі структурамі.
Менавіта адсюль зыходзіць прапанова «тройкі» аб такім узаемадзеянні з Еўрасаюзам, якое прывяло б у канчатковым выніку да стварэння супольнай эканамічнай прасторы ад Лісабона да Уладзівастока».
«Такая інтэграцыя на постсавецкай прасторы хутчэй прывядзе да больш цесных і раўнапраўных адносінаў з Еўрасаюзам і пабудовы Вялікай Еўропы, чым сепаратныя хаджэння па еўрапейскіх кабінетах».«Беларусь, знаходзячыся на сутыку двух інтэграцыйных саюзаў, асабліва зацікаўлена ў іх узаемным збліжэнні. Грандыёзны, але цалкам рэалістычны праект стварэння Еўразійскага саюза тоіць вялізныя выгады для ўсяго кантынента».
Найважнейшай задачай павінна стаць і цесная інтэграцыя з дзяржавамі і эканамічнымі аб’яднаннямі на Усходзе, перш за ўсёз нашым стратэгічным партнёрам Кітаем».
«Вядома, заяўленыя намеры трэба будзе паслядоўна і ўпарта рэалізоўваць. Але ж і ў Бібліі сказана: «На пачатку было слова». Зараз патрэбен неадкладны пераход да практычных дзеянняў».
[скарочана]
