Пра гэта кіраўнік Міністэрства замежных спраў Літвы Аўдроніс Ажубаліс заявіў у інтэрв’ю DELFI, аналізуючы мінулы год і працу літоўскай дыпламатыі. Паводле яго слоў, першы падарунак з боку беларускіх уладаў быў зроблены яшчэ да ўступлення Літвы ў старшынства ў АБСЕ, калі быў зачынены офіс арганізацыі ў Мінску.
Міністр пэўны, што трэба пашыраць візавыя санкцыі ў дачыненні да беларускіх чыноўнікаў, а таксама быць пільнымі,
бо беларускі рэжым не саромеецца правакацый плана той, што была праведзена ў выпадку з праваабаронцам Алесем Бяляцкім.
«Першы «падарунак» мы атрымалі, яшчэ не прыступіўшы да старшынства ў АБСЕ — закрыццё офіса ў Мінску. За гэты год толькі па Беларусі я зрабіў 20 заяў — не дзейнічае.
Тое самае мы чуем ад калегаў па ЕС.Нядаўна была зроблена супольная заява ЕС і ЗША — не дзейнічае. Значыць, трэба распачаць нешта новае,
а палітыка санкцый пасля з’яўлення Мытнага саюза страціла сваю актуальнасць».
Паводле яго слоў, таксама трэба пашыраць спіс неўязных беларускіх чыноўнікаў і задаецца пытаннем, а ці магчыма ў такой сітуацыі ў краіне правядзенне Чэмпіянату свету па хакеі.
«Трэба больш строгай рабіць забарону на выдачу віз беларускім чыноўнікам, пашыраць гэты спіс, — сцвярджаў ён. — І потым, ці магчыма ў такой сітуацыі правядзенне Чэмпіянату свету па хакеі?
Як ехаць туды спартсменам, можа быць варта яго перанесці і запрасіць беларускую каманду?».
Паводле яго слоў, Беларусь ідзе да самаізаляцыі і становіцца «дзіўным месцам».
«Напэўна, без новага погляду на тое, як падтрымліваць апазіцыю і пашыраць інфармацыйнае поле, чаго ні ЕС, ні ЗША зрабіць не змаглі, нічога не ўдасца».
Акрамя таго, ён адзначыў, што тое, што здарылася з праваабаронцам Алесем Бяляцкім магло адбыцца з любой краінай, бо беларускі рэжым не саромеецца падобнага роду «мудрагеліста зрэжысіраваных правакацыйі», і гэты інцыдэнт стаў добрым урокам і для Літвы, і для іншых краін.
«Мы ведаем, як трэба глядзець на гэты рэжым, але забываем пра тое, у яго таксама ёсць свае крокі і дзеянні.І Літве не трэба асабліва супакойвацца, бо мы памежная еўрапейская дзяржава, і нам патрэбна пільнасць. Выпадак А. Бяляцкага — гэта ўрок, які раней ці пазней нехта павінен засвоіць,
бо ў гэтага рэжыму такая сутнасць.Пэўную дамоўленасць ён выкарыстоўвае так, як яму трэба».
