У ЗША памёр беларускі літаратуразнаўца, журналіст, перакладчык Ванкарэм Нікіфаровіч.
Ён памёр тры месяцы таму, але вядома пра гэта стала нядаўна.
Ванкарэм Нікіфаровіч нарадзіўся 15 лістапада 1934 г. у г. Мінску ў сям’і настаўніка.
У 1957 г. скончыў філалагічны факультэт БДУ; працаваў рэдактарам мастацкай літаратуры Дзяржвыдавецтва БССР, працаваў на тэлебачанні.
За аповед у адной з праграм пра планы Святланы Алексіевіч напісаць кнігу «Цынкавыя хлопчыкі» быў звольнены з тэлебачання,у 1983 г. уладкаваўся памочнікамгалоўнага рэжысёра па літаратурнай частцы
Перакладаў з балгарскай мовы, быў узнагароджаны балгарскім ордэнам Кірылы і Мефодзія (адзін з чатырох кавалераў ордэна ў Беларусі),
аўтар некалькіх сцэнарыяў дакументальных і тэлевізійных фільмаў «Помнікі не маўчаць» (1971), «Дом Макаравых» (1975), «Такая ў зямлі песня» (1978), «Паэзія Янкі Купалы» (1982), «Верыць сэрцам у Перамогу» (1985), «Паэзія Рыгора Барадуліна» (1988), «Лінія лесу» (пра С.Станюту, 1990), інсцэніровак для Беларускага тэлебачання па творах А.Куляшова, І.Мележа, А.Кулакоўскага, І.Пташнікава, Р.Барадуліна.
Перакладаў на расійскую В.Быкава.
У 1993 г. эміграваў у ЗША, браў удзел у жыцці беларускай грамады ў Чыкага,пісаў літаратуразнаўчыя артыкулы, укладальнік зборніка драматургіі беларускай эміграцыі «Урачыстасць у садзе» (Мінск, 2007).
