Год таму, 11 чэрвеня 2011 г., памёр палітолаг Віталь Сіліцкі. Яму было 38 гадоў.

Віталь быў чалавекам вялікага запалу, вялікіх амбіцыяў, вялікіх задумаў і вялікай дабрыні. Увогуле, вялікім ён і быў. І побач з ім шматлікія рэчы бачыліся ў іншым святле — больш значнымі, магчыма. Больш натхняльнымі.

Я з ім пазнаёмілася, калі яго запрасілі стаць дырэктарам BISS. Мы сустрэліся ў пераходзе на плошчы Незалежнасці. І мы імгненна, прама там жа, у пераходзе, дамовіліся аб асноўных контурах будучага супрацоўніцтва. З ім і пасля было лёгка дамаўляцца з нагоды праектаў, паколькі ён ня меў схільнасці да бессэнсоўнай насцярожанай рэўнасці, лёгка бачыў галоўнае, лёгка давяраў методыкі і тэхналогіі на меркаванне партнёраў, лёгка бачыў якімі будуць асноўныя вынікі. Пры гэтым ён заўсёды мог даць параду як зрабіць нешта лепш, пераканаўча, больш эфектыўна.

І сам Віталь да парадаў прыслухоўваўся, і ў гэтым таксама адбівалася яго — незвычайная па цяперашніх мерках рыса — давер да людзей.

Дзейнасць Віталя Сіліцкага як даследчыка і як кіраўніка навукова-даследчага інстытута сур’ёзна падвысіла ўзровень ўзаемнага даверу ў экспертным асяроддзі. Дзякуючы яго асабістым намаганням стандарты ў гэтай галіне былі таксама падвышаныя, былі зададзены новыя напрамкі працы і, што яшчэ важней, больш свабодныя формы ўзаемадзеяння. Ён быў у вышэйшай ступені камандным гульцом, і яго лідэрства было натуральным вынікам гэтай рэдкай ў нашых шыротах ўласцівасці.

Паміраў ён, увогуле, таксама «ў камандзе». Гэта было шчымлівае, але разам з тым дзіўна прылюднае, таварыскае, даверлівае і, калі можна ў такіх сумных умовах так выказацца, вельмі сучаснае паміранне. Для мяне асабіста гэта было асаблівым урокам чалавечнасці.

Дзякуй табе за ўсё, Віталь.

Клас
0
Панылы сорам
0
Ха-ха
0
Ого
0
Сумна
0
Абуральна
0

Хочаш падзяліцца важнай інфармацыяй ананімна і канфідэнцыйна?