1. Я навучыўся завязваць шнуркі правільна толькі ў 33 гады. Спампаваў інструкцыю з Інтэрнэту.
2. Дактары па тры разы мераюць мне ціск, бо не вераць, што ён як у нармальнага чалавека — гэта пры маёй вазе.
3. Калісьці ў мяне быў пояс па таэквандо. Кіло так 50 таму… Адначасова я браў урокі бальных танцаў.
4. Я ўмею гатаваць.
5. Я глядзеў фільмы Феліні ў Ратгерскай бібліятэцы ў
6. Я атрымаў узнагароду Маргарэт Тэтчэр ад маладых еўрапейскіх кансерватараў у 1999.
7. Першы раз я напіўся, калі мне было 15. Я выжлукціў бутэльку самагону, каб памалявацца перад дзяўчынай, калі клас быў на экскурсіі ў Ленінградзе. Гэта быў 1988…
8. Калі мне было 10, я ненавідзеў усё, што гаварылася
9. Я з цяжкасцю магу абраць між лазняй і футболам. Калі я іду з венікам у парылку, уся кампанія сыходзіць, бо не можа трываць той пары, што я паддаю. Таму ў мяне і няшмат сяброў па лазні.
10. Я ледзь не памёр у Будапешце ў 21 год ад апендыцыту. Я з цяжкасцю мог патлумачыць суседзям, што мне патрэбная хуткая дапамога. На шчасце, адзін з іх размаўляў
11. Першая кніга, якую я набыў на ўласныя грошы (я выйграў рубель у латарэю), — «Вянок» Максіма Багдановіча.
12. Сцюардэса з рэйса
13. Я падумваў пра тое, каб прыняць каталіцызм, калі мне было амаль 20 гадоў, да таго як я страціў цікавасць да рэлігіі апроч як да аб’екта вывучэння і адлюстравання магчымага спосабу разумення свету.
14. Я быў на канцэрце Селін Дыён… Мусіў звадзіць туды сяброўку, якая вычытвала маю доктарскую дысертацыю. Не магу згадаць горшага досведу. Хіба што заўзенне за «Чэлсі».
15. Калі мне было 16, я марыў навучацца ў Штатах. Калі мне было 25, я марыў пра ўласны даследчы інстытут. Я не раскрыю вам маёй цяперашняй мары.
16. Я не змагу глядзець на
17. Я правёў год у Стэнфардзе і наведаў
18. Шчыра — я не трымаю крыўды на ЕГУ.
19. Я б не стаў піць піва з паўгода па вяртанні з Каліфорніі. Ведаеце, гэта край віна!
20. Я сядзеў у бары недзе з трыццаццю фанамі «Мілана» 25 траўня 2005 падчас фіналу Лігі чэмпіёнаў. І я быў адзіным на баку чырвоных. І я не сышоў пасля першага тайма, калі лік стаў 0–3. Таму ліверпульцы ніколі не ходзяць паасобку.
21. Я закаханы ў дурненькую бландыначку.
22. Аднойчы меў праблемы са страўнікам падчас трансатлантычнага рэйса і правёў амаль увесь час у прыбіральні. Турбулентнасць там забаўная!
23. Мяне амаль арыштавалі на Крашчаціку, а другой ночы. Міліцыянты адпусцілі мяне, толькі калі я сказаў, што яны могуць забраць мяне ў пастарунак. Я ясна даў зразумець, што не збіраюся ім плаціць.
24. Айн Рэнд — мая любімая пісьменніца. А Уладзімір Караткевіч — мой любімы паэт. І абодвух я магу назваць сваімі любімымі філосафамі.
25. Аднойчы сябар падвозіў мяне да аэрапорта ў Бойсэ, Айдаха. Па радыё гучала «Highway to Hell». З тых часоў я запускаў гэтую кампазіцыю ў плэеры кожны раз перад узлётам некалькі гадоў.
25+1. Дурненькая бландыначка з пункту 21 — гэта Беларусь, натуральна.
Віталь Сіліцкі памёр у 38 гадоў, год таму, 11 чэрвеня 2011 года. Ён быў выдатным палітолагам і вялікім патрыётам. Гэтыя выказванні сябры знайшлі ў ягоным Фэйсбуку пасля ягонай смерці. Ён пісаў іх ужо калі быў хворы. Калі чытаеш іх, перад вачыма так і ўстае гэты 150-кілаграмовы гігант, які забываў пашпарт па дарозе на самалёт і піў літрамі і каву, і піва. Ён быў такі.
