Арт-вандалізм: творым, што хочам 13

Ужо больш за год ананімная групоўка вулічных мастакоў «43Т» тэрарызуе чыстыя фасады Жодзіна. Шматлікія крэмзаныя подпісы відаць не толькі ў гаражных масівах, але і на цэнтральных вуліцах горада аўтазаводцаў. Часта яны правакацыйныя, часам -- нецэнзурныя. У 90-я гэта адназначна называлі б — хуліганства, а сёння такі вандалізм лічыцца яшчэ і адным з відаў стрыт-арту.

Найверагодней, што

групоўка назвалася «43Т» у гонар эксклюзіўнага савецкага танка часоў другой сусветнай вайны

(было зроблена ўсяго 3 машыны). Такая ж мадэль ёсць і ў сусветнай гульні World Of Tanks. Google, праўда, па такім запыце падказаў яшчэ расейскую мадэль праса…

Мастакі з «43Т» для гутаркі сустрэцца не пажадалі. Кароткі каментар удалося атрымаць толькі праз адзін папулярны інтэрнэт-messenger.

43Т: «Мы не персаналізуем сваю творчасць і не жадаем быць публічнымі. Дый

наша дзейнасць падпадае пад шэраг артыкулаў крымінальнага і адміністратыўнага кодэксаў.

І нейкім мастацтвам гэта назваць цяжка. Гэта такое эмацыйнае „вітанне“ з 90-х, калі ледзь не ўсе публічныя месцы былі размаляваныя незразумела якімі словамі. Толькі ў нас гэтыя пасылы больш радыкальныя і сучасныя. Часам гэта звязана з палітыкай. Часам проста з навакольным асяроддзем і яго праблемамі ці тэндэнцыямі. Усё вельмі імпульсіўна і несістэмна.

Гэта такі наш вулічны дыялог катэгорыямі радыкалізму, палітыкі, супраціву сістэме. Такі натуральны вандалізм.

І мы разумеем, што закон гэта разглядае негатыўна. Для нас жа вандалізм — катэгорыя мастацтва.

Надпісы жывуць нядоўга — нейкія больш, нейкія менш. У цэнтры горада замалеўваюцца хутчэй, на ўскрайках могуць і гадамі захоўвацца.

Але ж усё часова… А заўтра прыйдуць супрацоўнікі ЖКГ ці нейкія іншыя мастакі-графіцісты і замалююць нашы надпісы. І гэта ўжо будзе новы арт-аб’ект. А паслязаўтра прыйдзем мы і пакінем там сваё новае паведамленне».

Фота: Сяргей Гудзілін

Хочаш падзяліцца важнай інфармацыяй ананімна і канфідэнцыйна? Пішыце рэдактару «Нашай Нівы» ў ТГ