Міжнародная арганізацыя працы (МАП) можа заклікаць да санкцый супраць Беларусі і другі раз у сваёй гісторыі прымяніць параграф № 33 статута арганізацыі. Аб гэтым 19 лістапада паведаміў старшыня Беларускага кангрэса дэмакратычных прафсаюзаў Аляксандр Ярашук.
«Сёлета МАП кінуты выклік. Упершыню за апошнія гады ад Беларусі ў МАП не была накіравана справаздача аб выкананні рэкамендацый Міжнароднай арганізацыі працы, якая ў папярэднія гады стварала хоць нейкую імітацыю дыялогу», — заявіў Ярашук.
На яго думку, даклад не быў накіраваны ў МАП таму, што пытанне аб прафсаюзным руху ў Беларусі не разглядалася на Міжнароднай канферэнцыі працы, што прайшла ў чэрвені ў Жэневе, пасля чаго беларускі ўрад «палічыў механізм САП зламаным».
Паводле слоў Ярашука, Міжнародная арганізацыя працы ўжо выкарыстала адносна Беларусі практычна ўвесь арсенал прадугледжаных у сваім статуце сродкаў. У сувязі з тым, што сітуацыя з прафсаюзным рухам у краіне горшае, аб чым гаворыцца ў дакладзе па выніках пасяджэнняў Адміністрацыйнай рады МАП, Ярашук не выключае прымянення працэдуры, прадугледжанай параграфам № 33 статута арганізацыі.
У прыватнасці, параграф № 33 прадугледжвае рэкамендацыі да дзеянняў, якія Адміністрацыйная рада МАП «палічыць мэтазгоднымі» для краін, што адмаўляюцца кіравацца рэкамендацыямі Міжнароднай арганізацыі працы. «За ўсю гісторыю арганізацыі гэты параграф быў прыменены адзін раз адносна М’янмы (Бірмы). МАП заклікаў да ўвядзення эканамічных санкцый супраць гэтай краіны, пад ціскам якіх сітуацыя з правамі прафсаюзаў у М’янме стала лепшаць. Не хацелася б, каб Беларусь пайшла дарогай Бірмы», — адзначыў Ярашук. Аднак, дадаў ён, сёлета з’явіліся новыя трывожныя абставіны, як сітуацыя на заводзе «Граніт», якія даюць права ацаніць становішча прафсаюзнага руху ў Беларусі як катастрафічнае. «Беларускі ўрад самаўстараніўся ад вырашэння праблем і даў падставу для такіх жорсткіх ацэнак», — рэзюмаваў Ярашук.
На пытанне, ці не баіцца лідар Беларускага кангрэса дэмакратычных прафсаюзаў наступстваў сваіх выказванняў, Ярашук адказаў: «Нас неаднаразова спрабавалі знішчыць. Выстаялі тады, выстаім і цяпер. Мы не вінаватыя, што існуём. Тое, што мы хочам жыць па Канстытуцыі, не наша праблема, а праблема ўлады. Для нас відавочна, што лепш не выпрабоўваць лёс і не спрабаваць ашукаць цэлы свет, а проста вярнуць беларускім рабочым свабоду».
