Шаноўны Павел Ізотавіч, ну як Вам закідон намеснiка прэмьера Касiнца накот таго, што ўсе дзяржаўныя выданні хутка маюць быць рэнтабельнымі?
Гэта ж у натуры кірдык чэсным журналістам.
99,99999% самаакупных газэт ў былым саўку або чарнуха або парнуха або заказуха.
Вам натуральна асабіста капрызы Касiнца да лямпачкi: у любы момант можаце зноў задзелацца асам спартовай журналістыцы.
А што рабіць іншым сцiплым працаўнікам дзяржаўных медыя, тым жа жа саўбельшчыкам?
Ніколі не паверу, што звычайны чытач-спажывец, выхаваны на гэткіх шэдэўрах як “Богатые тоже плачут» і «Возвращенiе бешенного”, выкладзе кроўны рубель каб прачытаць дзяжурны прагон Зміцера Крята пра геній аднаго вядомага палітыка.
Па барабану яму будуць і цялегі Лілі Хлыстун пра бюракратащ-валакітчкаў, якія пахерылі на карню канцэпшен аднаго акна.
“Очереди — верные спутники раздражения и досад, - пiша Лiля, - можно ли избавиться от очередей? Конечно, можно. Но вот что для этого нужно. Радикально расширить площади — и тогда будет возможность разместить большее количество регистраторов”.
I з гэтай цягамоцiнай СБ збiраецца рабiць канкурэнцыю Маскоўскаму Камсамольцу, сёняшнi нумар якога крычыць загалоўкамi: “В американском штате Нью-Джерси детям вместо мультфiльма продемонстрировалi жесткую порнографию”, “В ростовской области горит психбольнiца. Есть жертвы”...
Будзем шчырым – журналіста Кальнічэнка з ягонымі нататкамі пра далёкія краіны, якія ён наведаў у рамках дэлегацыі АГЛ, у выпадку рэформы Касiнца чакаюць курсы пераквалiфiкацыi.
“Алиев задержался у стенда лифтового завода, продукция которого может быть востребована в сегодняшнем Азербайджане” (СБ за 4.05.07).
Лепш Кальнічэнка не швэндащся па стэндах ліфтовых заводах, а наведаў и апiсаў усходні прытон. Тады СБ яшчэ мела нейкі шанец выжыць на рынку.
Дык што рабіць, Сп. Якубовіч? Як не даць прымадонам сацыяльна-рынкавай журналістыцы згінуць у цунамі рынкавых рэформаў.
Рашэнне бачу ў тым каб знайсці для іх працоўнае месца ў сектары, які не падпарадкаваны скачкам доў-джонсана.
Ёсць такая партыя!
Апазіцыяныя медыя ня ведаюць гэткіх слоў як рэнтабельнасць і рынак.
Не рынак, а забабоны заходнiх дэмакратый вызначаюць смету гэтых выданняў.
Такім чынам журналісты СБ маюць ужо зараз, думаючы пра будучыню, пачынаць друкавацца ў Волi і Ніве, спрабаваць сябе у сецiве - на Тэлеграфе, Салідарнасці, на худы канец у лiстку грамадзянскай iнiцыятывы “Вольная Серабранка”.
Зміцер Крят натуральна можа напісаць нешта пра геніальнасць Зянона Пазняка:
Лілі Хлыстун увогуле ня трэба парыцца. Проста, Лiля, рабi іншы акцэнт. “Очереди — верные спутники раздражения и досад. Можно ли избавиться от очередей? Конечно, можно. Но вот что для этого нужно. Да просто изо всей силы зарядить в таблище нынешнему антинародному режиму!”.
Нарэшце Кальнічэнка можа апісываць замежныя туры нейкага дэмакрата. “Калякин безучастно прошел мимо игрального автомата».
За клавітатуры, дарагія саўбелчыкі!
А Вы сп. Якубовiч праслядзiце.
Ваш фанатычны чытач
