Анулявалі від на пастаяннае месца жыхарства ў Беларусі грамадзяніну Польшчы Яраславу Лукасіку, пастэру маёй царквы. Яго нахабна выганяюць з краіны. З часоў савецкай улады нічога не зьмянілася. Наплявалі на тое, што ён жанаты, наплявалі на тое, што ў яго жонка беларуска, наплявалі на тое, што ў іх сям’і трое дзяцей...
Такіх цудоўных беларускамоўных дзетак я ня бачыў у жыцьці. Такой ідэальнай сям’і я нават ўявіць сабе ня мог. Што гэтыя беларускамоўныя дзеці будуць рабіць у Польшчы? Навошта ім гэта? Іх тата жыў Беларусяй, дыхаў Беларусяй, сталае жыцьцё прысьвяціў гэтаму народу, гэтай краіне, яе свабодзе, яе веры, яе бел‑чырвона‑белай будучыні. Ён у 90ых распачаў беларускае адраджэньне сярод беларускіх пратэстантаў. У мінулым польскі каталік з тэалягічнай адукацыяй ён раптам скончыў беларукую філялёгію, прыехаў ў Беларусь і вучыў беларусаў любіць сваю краіну, верыць у Бога, верыць у сябе, размаўляць па‑беларуску.
Гэты чалавек адзін, АДЗІН зрабіў столькі, колькі многім нашым палітыкам са сваімі палымянымі прамовамі ў жыцьці ня здзейсьніць. Я ніколі не забуду, як з года ў год у безьлічы беларускіх мястэчкаў ладзілі летнікі, навучаньне, выкладалі, выкладалі, выкладалі...гісторыю, хрысьціянскую літаратуру, перакладалі, перакладалі, перакладалі з грэцкай, са старажытнаславянскай, са старабеларускай, зь італійскай, з ангельскай, зь нямецкай, з польскай... усё на БЕЛАРУСКУЮ. У такі спосаб вярнулі з забыткаў гісторыі «Катэхізіс» Буднага, творы Валовіча, Цяпінскага, Скарыны, Радзівіла Чорнага, Капіевіча, увесь квет беларускай рэфармацыі й «залатога веку Беларусі», шэраг выбітных імёнаў беларускай эміграцыі; друкавалі, друкавалі, друкавалі кніжкі, часопісы, брашуры, артыкулы. Хрысьціянізавалі беларусаў, беларусіфікавалі хрысьціянаў...
Ён хрысьціў і Пашу Севярынца, і Зьмітра Дашкевіча й...(пералічваць далей небясьпечна)
Я многім у пляне жыцьцёвых памкненьняў абавязаны менавіта Яраславу...Сам прымаў у яго хрышчэньне.
Ён нёс сьвятло ў нашыя чорствыя й заблёваныя сэрцы...Імкнуўся вярнуць твар нашай нацыі, яе гістарычную памяць, яе веру, яе хараство...
Я ня маю нянавісьці да тых, што перасьледуюць яго й выганяюць зь Беларусі...
бо з часам навучыўся не выпраменьваць нянавісьць да людзей, нават да тых, хто гэта заслужыў.
Я проста да глыбіні сваёй паганай душонкі ўдзячны...удзячны гэтаму чалавеку. Нават ня ведаю, як выказаць сваё шанаваньне. Побач з такімі людзьмі ганарысься тым, што ты ЧАЛАВЕК.
Дабраславі Бог яго й ягоную сям’ю.
Такім людзям трэба ставіць помнікі за БЕЛАРУСКАЕ НАЦЫЯНАЛЬНАЕ АДРАДЖЭНЬНЕ яшчэ пры жыцьці.
Схіляю сваё калена. Абяцаю, што ягоная справа ня спыніцца. Хрыстос яшчэ прызямліцца ў Гародні...
