Славамiр Адамовiч
БУДЗЕМ...
Мудрымi будзем, як зьмеi,
хiтрымi, нiбы лiсы,
чыстымi, як лiлеi,
i першымi ў чорных сьпiсах.
Добрымi будзем, як маткi,
як сьветлыя сны i мроi,
жанчыны — нiбы аплаткi,
мужчыны — як сталь для зброi.
Цёплымi будзем, як дрэва,
i шчодрымi, як на Каляды,
будзем ня справа, ня зьлева,
а там, дзе нам будуць рады.
Будзем, як травы ў росах,
як белыя гiяцынты,
як чэрвеньскiя пакосы,
як залежы антрацыту.
Цiхiмi будзем, як гольлi
дрэваў хвойнай пароды,
як павуцiнка са столi,
як першыя лёгкiя роды.
Будзем, браты i сёстры,
супольна крочыць у наступ,
будзем, як меч гостры,
як цяжкi рабочы заступ...
0
0
0
0
0
0
