Адам Глёбус
Мастацкае
Афарызмы
*
Зьмена паводзінаў -- найцяжэйшае з мастацтваў.
*
У тэксты ўчытвайся, у музыку ўслухоўвайся, у малюнкі ўглядайся... Так нарэшце зможаш пабачыць, пачуць і зразумець самога сябе.
*
Чытачы лёгка падзяляюцца на садыстаў і мазахістаў, садысты чытаюць Захера Мазоха, а мазахісты – маркіза дэ Сада.
*
Хвалячы іншых, міжвольна ўсхваляеш сябе, і гэта лёгка адсочваецца.
*
Фальшывыя манэты зьяўляюцца з-за недахопу сапраўдных грошай у таленавітых людзей.
*
Папулярнасьць фармуецца ў нетрах натоўпу, які прагне яскравых праяваў сьляпога лёсу, адсюль і Папялушка зь ператварэньнем у прынцэсу, і прэзыдэнт зь сялян-жабракоў.
*
Гавары пра свае недахопы — гэта больш цікава, чым развагі пра дасягненьні й перамогі. Набыткі зазвычай у мінулым, а заганы — у будучым.
*
У кожнага чалавека ёсьць свая цана, але існуюць людзі бясцэнныя — геніі й жабракі.
*
Літаратар ня ведае сваіх чытачоў, як мастак незнаёмы са сваімі гледачамі, а музыка — са слухачамі. Так можна адказаць на пытаньне, зададзенае Франсуа дэ Лярошфуко: «Чаму мы запамінаем з усімі падрабязнасьцямі тое, што з намі здарылася, але ня здатныя запомніць, колькі разоў мы распавядалі аб гэтым адной і той самай асобе?»
*
Не бывае больш сумнага занятку, чым імітацыя весялосьці. Спачувай блазнам.
*
Захапленьні, як і каханьне, патрабуюць узаемнасьці.
*
Культура — гэта веданьне дакладнай адлегласьці, на якой мусіш вітацца з ворагам.
