 |
У нядзелю тэлеканал Eurosport пачаў трансляцыю фінала «Roland Garros» з віншаванняў беларусам. Сапраўды такога ніхто не чакаў. Беларускія юніёры сенсацыйна перамглі ў трох з чатырох намінацый!
У адзіночным разрадзе перамог шаснаццацігадовы Уладзімір Ігнацік, дарэчы, па папярэднім рэйтынгу ён нават не трапляў у 10‑ку, і быў толькі 12‑м. У мужчынскім парным разрадзе разам з італьянцам Томасам Фабьяно перамог Андрэй Каратчэня. Адзначылася і Ксенія Мілеўская, якая ў пары з полькай Уршуляй Радваньскай таксама аказалася на вышэйшай прыступцы п’едэсталу.
Між іншым, Ксенія Мілеўская сёння у рэйтынгу свету займае трэцяе месца. Аматарам футболу вельмі добра вядомы брат Ксеніі — Арцём Мілеўскі, які таксама дасягнуў вялікіх поспехаў, гуляючы за кіеўскае «Дынама».
«Roland Garros» 2007 года можна лічыць сапраўдным прарывам для беларусаў. Раней сярод юніёраў ужо «зіхацела» Вікторыя Азаранка. Але ж тая ўжо перайшла ў «дарослы» тэніс. Сярод мужчын з беларускіх тэнісістаў доўгі час вылучаліся толькі Мірны з Валчковым. Дарэчы, яны не раз нагадвалі, што за іхнімі плячыма няма пераемнікаў. А змена надыйшла. І атрымліваецца, што зусім не горшая.
Еўрарадыё вырашыла даведацца прычыны такога нечаканага рыўка беларускіх юніёраў. Мы звярнуліся да галоўнага трэнера краіны Дзмітрыя Татура, які прысутнічаў на «Roland Garros» і пагадзіўся падзяліцца сваімі ўражаннямі:
«Проста трапіць на гэтыя корты і згуляць хоця б адзін матч — гэта ўжо вялізарны поспех. А нашая моладзь не проста там згуляла адзін матч. Але і з чатырох намінацый заваявалі тры першыя месцы. Гэта трыумф юніёрскага беларускага тэнісу. Гэта радуе.
Чаму радуе? Таму што значыць, мы ідзем у правільным кірунку. І беларуская тэнісная асацыяцыя дзякуючы дапамогі кіраўніцтва робіць правільныя крокі для таго, каб тэніс у Беларусі развіваўся і развіваўся паспяхова».
Але, як дазналася Еўрарадыё Валодзя Ігнацік ужо даўно трэніруецца ў Амерыцы. Дарэчы, амаль на ўсіх спаборніцтвах Валодзю суправаджае яго маці Сняжана, якая і распавяла, што ўжо 2 гады ўсе трэніроўкі маладога тэнісіста аплочвае амерыканская мэнэджмэнт‑кампанія:
«Калі Валодзю было 14 год, яны убачылі ў ім перспектыву і дапамаглі нам з трэніровачным працэсам. Канешне, нас гэта вельмі падтрымала. Яны лічаць, што ён вырасце вельмі добрым гульцом. І яго знешнія дадзеныя, і ўсё іншае адпавядаюць шматлікім рэкламным кампаніям. Ім вельмі падабаецца, як ён паводзіць сябе на корце. Бо спорт — гэта ж таксама шоў».
Не трэніруецца на радзіме і Андрэй Каратчэня. Дарэчы, яму ўжо 18 год, і ён па законе ўжо можа ўдзельнічаць у дарослым тэнісе. Чаму ён выступаў за юніёраў, распавядае яго бацька Юры Каратчэня:
«Калі шчыра казаць, ён бы ўжо даўно гуляў. Але ж яго траўмы падкасілі. Таму ён з’ехаў у Італію. Там ён трэніраваўся і лячыўся цэлы год. Усе залежыць ад трэнера. А ў нас занадта добрых трэнераў няма. Яго задзяўблі, загналі. Усё на вынік: давай‑давай, давай‑давай... Яшчэ б крыху — і зусім бы нічога не было».
Дык чаму ж маладыя зоркі тэніса не могуць трэніравацца ў Беларусі? Менавіта з такім пытаннем Еўрарадыё звярнулася да Сняжаны Ігнацік:
«У нас цудоўныя юніёры. Але каб расці далей, патрэбны крыху іншыя ўмовы, іншыя веды трэнераў. Таму давялося шукаць магчымасць трэніравацца ў больш кваліфікаваных трэнераў. Давялося з’ехаць у Амерыку.
З студзеня ён пачаў працаваць з новым канадскім трэнерам. І вось трапіўшы да гэтага новага трэнера, за гэтыя паўгода, Валодзя зрабіў столькі, колькі не рабіў за ўсе папярэднія гады. Я спадзяюся, што і ў нашай краіне на яго звернуць больш увагі. І пачнуць дапамагаць куды больш, чым гэта было па сённяшні дзень».
У нас, канешне, тэніс таксама развіваецца. Будуюцца тэнісныя корты. Дый і Мірны з Валчковым абыгралі далёка не апошнюю ролю. Але ж да «вялікага» тэнісу, атрымліваецца, мы яшчэ не дараслі.
