Адам Глёбус
Нашы сучасьнікі
1975. Плячкоў і сон
Каб не ісьці ў войска, скульптар Плячкоў пачынае ня спаць. Ён ня сьпіць тры дні, а потым ідзе ў ваенкамат з чырвонымі, як у марскога акуня, вачыма. Ваенлекар аглядае прызыўніка Плячкова й кажа, каб ён пайшоў і выспаўся. Плячкоў спрабуе сымуляваць вар’яцтва, але бяссоньне так касуе яго сілы, што й на сымуляцыю моцы не стае. Празь дзень пасьля мэдагляду Плячкоў сустракае мяне й кажа: “Трэба было ня спаць ня тры, а два дні, і ўсё атрымалася б”.
1982. Яфімаў і рукапіс
Здаю ў выдавецтва свой рукапіс зь вершамі. Рэцэнзію даручаюць пісаць Хведару Яфімаву. Я прыяжджаю да яго на ўскраіну Менску, на вуліцу Харкаўскую. Мы сядзім у маленечкім пакоі й гаворым пра Буніна. “Буніну лягчэй. У яго ёсьць вера і Бог. Памятаеш?.. К милосердным коленям припав…” Я веру Яфімаву, сапраўды, Бога, таго, што быў у Буніна, у мяне няма.
1994. Вашкевіч і міліцыянт
Мастак-сатырык Руслан Вашкевіч бярэ чарку з калегамі. Нагружваецца ён да такой ступені, што сыходзіць з хаты ў адных шкарпэтках. Цёпленькага яго знаходзіць на прыпынку міліцыянт. Але адбываецца дзіва, міліцыянт не выклікае хмелявозу і ня цягне Руслана ў пастарунак. Ён суправаджае небараку назад да вясёлых калегаў. “Гэта ваш хлопчык?” — пытаецца добры дзядзька ў фуражцы. —“Наш! Наш!” —“Забярыце й не пускайце на двор без абутку!” Вось такі зьнешні выгляд мае карыкатурыст Вашкевіч у 28 гадоў, нават міліцыянты прымаюць яго за дзіця.
2000. Кожух і віно
Жывапісец Уладзімер Кожух у маладосьці злоўжываў моцным чырвоным віном, піў вэрмут за рубель дваццаць дзьве капейкі. Твар у Кожуха быў такі малінавы, што валасы выглядалі ажно смарагдава-зялёнымі. І карціны тых часоў мелі адпаведны калярыт. Ня ведаю як, але Ўладзімер кінуў піць. Цяпер твар у яго сьветлы, барада срэбная й карціны пяшчотна-бляклыя. Усе задаволеныя. Мне падабаўся і падабаецца Кожух часоў “чарнільных” запояў, бо ў мастацтве акрамя сьветліні мусібыць якісьці ірацыянальны прысмак, хай сабе й справакаваны найпрымітыўнейшым алькаголем.
2000. Вячорка і шэсьці
Рэстаўратар ад мовазнаўства Вінцук Вячорка ладзіць марш пратэсту й вядзе людзей на балотны пляц Бангалор. Раней Вінцука можна было назваць палітыкам новай хвалі. А пасьля таго Маршу ён стаў палітыкам балотнай хвалі.
