Ён прыйдзе, гэты Кох…
Ужо больш за тыдзень Расея ўдзельнічае ў нэрвовым маратоне пад назвай “разгон НТВ”. “Яшчэ не зачынілі?” — пытаюцца і ў Менску людзі расейскай культуры, улучаючы тэлевізар. А людзі беларускай культуры, сутыкаючыся з шматлікімі водгукамі ў белмоўных мэдыях, задумваюцца, чаму нас увогуле павінен цікавіць лёс аднаго з расейскіх тэлеканалаў?
Колькі год расейцы бачаць на сваіх экранах беларускія мітынгі. Надышоў час мяняцца месцамі. 31 сакавіка на акцыю ў падтрымку НТВ прыйшло 15 тысячаў масквічоў. У асноўным — інтэлігенцыя, якая не была на тых мітынгах ад жнівеньскага путчу 1991-га. Міліцыя на мітынгу спакойная, народ няпужаны, незалежная тэлевізія працуе. Пакуль што.
Адным з найбольш паказальных момантаў гісторыі з НТВ была размова журналістаў з кіраўніком голдынгу “Газпром-мэдыя” Альфрэдам Кохам. Амаль усю яе паказалі. Вялікі стол, за якім, нага за нагу, сядзіць Кох, дэманструючы наетае чэрава ды дарагі гадзіньнік. НТВшнікі мітусяцца, перабіваюць адзін аднога, зьбіваюцца з патэтыкі на пытаньні пра магчымасьць кампрамісу. Са стомлена-паблажлівым тварам Кох кажа: “Без “Газпрому” вы ніхто. Мы інвэставалі ў НТВ 250 мільёнаў даляраў, вы вінныя нам мяхі грошай”. Прыйшоў новы абнахабелы гаспадар.
Нам усім варта было б запомніць гэтую сцэну: праз пару год, а мо й раней, у Беларусь прыйдзе гэткі самы Кох. Мы пачнем мітусіцца, рабіць заклікі да сусьветнае супольнасьці, казаць пра нашыя правы і г.д. Кох паслухае ды скажа: “Усё гэта добра, але мы вас ужо набылі. Вы ніхто. Рыдлёўкі ў рукі — і на працу”.
Алесь Кудрыцкі
