Паштовая скрынка
Дзянісу і Міколу К. з Горадні. Мы ўжо надрукавалі пародыю іншага аўтара, падобную да Вашай. Паўтарацца не выпадае.
Яну М. зь Менску. У Вас атрымаліся допісы, як для штодзённай газэты. Для тыднёвіка патрэбныя такія, якія б і праз два тыдні можна было надрукаваць, а яны ўсё яшчэ не выглядалі б састарэлымі. Спрабуйце яшчэ.
Славу з tut.by. Друкуем лацінкай усе тыя артыкулы й допісы, якія нам лацінкай у рэдакцыю дасылаюць. На лацінцы “НН” выходзіла паралельна з кірыліцай да 1912 г. Пасьля апытаньнем чытачоў вырашылі выдаваць толькі кірыліцай. Калі чытачы некалі вырашаць па-іншаму, пяройдзем на лацінку. Правілы лацінкі можаце знайсьці ў падручніках беларускай мовы, Інтэрнэце. Зрэшты, няцяжка навучыцца і самому, проста чытаючы. Тэксты лацінкай друкаваліся ў “НН” (цэлы №18 у 1993 г., апошні раз — у №30 за 2001 г.). Вінцук Вячорка распрацаваў курс лекцый для навучаньня лацінцы.
Віялеце П. з Кастрыцы. Дзякуй за добрыя словы і за неабыякавасьць.
A.U. з Гомеля. Чакаем ад Вас новых нататак пра спорт. Адно што дасылайце іх, калі ласка, з такім разьлікам, каб траплялі яны да нас найпазьней у аўторак: іначай не пасьпеем паставіць у газэту.
В. і Ўладзіславу Ж. зь Менску. А багата каму падабаюцца “Сабачыя гісторыі”. Прынамсі, людзі іх пішуць і нам дасылаюць. Дык чаму ж не друкаваць?
Міхасю М. з Баранавіч. Ваш допіс пра Гемінгуэя надрукаваць ня можам. Тое, што ён страляў у Італіі прыпяцкіх качак, яшчэ ня сьведчыць пра блізкасьць пісьменьніка да беларускай культуры. Такая “прывязка” выглядае бадай камічна.
Сяргею П. зь Менску. Цалкам з Вамі згодныя.
Андрэю В. зь Менску. З прозай Вам трэба яшчэ працаваць. Замалёўкі кшталту “жыў чалавек і памёр” ня мусяць быць замкнёныя й самадастатковыя. Яны маюць каштоўнасьць толькі ў тым выпадку, калі генэруюць нейкія глыбейшыя ідэі ды пачуцьці. Зрэшты, файна ўжо тое, што, пішучы пра сьмерць, Вы думаеце пра жывых.
