“Акрэсьціна”
На гэтым тыдні выходзяць на волю Зьміцер Бандарэнка і Валеры Шчукін, Іван Дзегцяроў і Лявон Садоўскі апошнія ўдзельнікі акцыі “Так жыць нельга!”, якія адбывалі найбольшыя тэрміны адміністрацыйнага зьняволеньня — 15 сутак.
Прыёмнік-разьмеркавальнік пры ГУУС Менгарвыканкаму на вуліцы Акрэсьціна мільгае на газэтных бачынах ад першых апазыцыйных акцыяў. Нават сама вуліца ў людзкой сьвядомасьці асацыюецца не з савецкім вайсковым лётчыкам, у гонар якога яна была названая, а менавіта з гэтай установай.
“Зуброўцы”, якія нядаўна павыходзілі з спэцпрыёмніку, амаль ня скардзіліся на ўмовы ўтрыманьня. Аляксандра Анджыеўская, што пасьля маршу пратэсту праседзела на Акрэсьціна 5 сутак, кажа, што ахоўнікі ставяцца зычліва, частуюць цыгарэтамі. А яшчэ ёй спадабалася, што зьняволеныя раз на тыдзень маюць права на гарачы душ, чаго не бывае ў некаторых студэнцкіх інтэрнатах. Нядаўна ў спэцпрыёмніку-разьмеркавальніку зрабілі рамонт — якраз пад апошнія вясновыя акцыі апазыцыі…
Горш на Акрэсьціна з прагулкамі на сьвежым паветры. Патрапіць на вуліцу можна, толькі запісаўшыся на якую-небудзь працу. Той самы Халезін, які пасьля дзьвюх бяссонных ночаў задыхаўся ў камэры і прасіў дазволу на прагулку, атрымаў ад аховы адмову.
Былыя “жыхары” спэцпрыёмніку-разьмеркавальніку сьцьвярджаюць, што амаль усе перададзеныя для іх харчы даходзяць да адрасатаў. Але калі нешта “губляецца”, то зьняволеныя моцна не пратэстуюць, задаволеныя ўжо тым, што атрымалі рэшту. Добрае харчаваньне з волі мелі “зубры”. Яны нават жартавалі, што нядрэнна было б зноў патрапіць на Акрэсьціна.
Падчас апошняй “адседкі” дзеячы “Хартыі’97” нават чыталі лекцыі сваім маладым сукамэрнікам: Юры Хашчавацкі — па кінамастацтве, Зьміцер Бандарэнка — па паліталёгіі. А Валеры Шчукін пісаў чарговыя турэмныя дзёньнікі.
Алег Тачоны
