У сьвяточны для Акадэміі год доктар гістарычных навук, прафэсар Анатоль Грыцкевіч сьвяткуе асабісты юбілей.
Шаснаццаць гадоў зь сямідзесяці пяці ён адпрацаваў у Інстытуце гісторыі АН. Акадэмія была сталінскім дзіцем, пакліканым узяць пад кантроль навукоўцаў і прымусіць іх працаваць выключна пад дзяржзаказ. А цяпер? А заўтра? Пра сёньняшні стан акадэмічнай навукі з сп.Грыцкевічам гутарыць карэспандэнт «НН».
Анатоль Грыцкевіч: Рэфармаваньня Акадэміі два гады таму як такога не было. «Рэформа» мела на мэце ўзяць пад поўны кантроль усю навуку і навукоўцаў ды атрымліваць ад Акадэміі большы прыбытак. Цяперашняя навуковая адміністрацыя робіць стаўку на прыкладную навуку, «практычную». Дзеля гэтага рэформа й праводзілася. А тэарэтычная навука, як заўсёды, будзе на другім пляне.
«НН»: А як супрацоўнікі паставіліся да кантролю з боку ўлады?
А.Г.: Наколькі я ведаю, яны былі задаволеныя, бо спадзяваліся, што будзе больш грошай. Так што заменай выбарнага прэзыдэнта на прызначанага ўся рэформа й абмежавалася.
«НН»: Міхаіл Мясьніковіч на юбілейным сходзе зазначыў, што цяпер навукоўцы вяртаюцца з-за мяжы ў Беларусь, у прыватнасьці — у Акадэмію.
А.Г.: Я ня ведаю такіх выпадкаў. Тыя, хто на Захадзе ўладкаваўся (а ўладкавацца там можна, асабліва работнікам тэхнічных спэцыяльнасьцяў, калі яны маюць здольнасьці), там і застаюцца. Там лепшыя ўмовы для экспэрымэнтаў, лепшая тэхнічная база, болей магчымасьцяў надрукавацца. Надрукавацца — гэта таксама важна: цяпер жа не XVIII ст., калі навуковец мог працаваць толькі дзеля сваёй цікавасьці.
Поўны варыянт артыкулу глядзіце ў газэце "Нашa Ніва".
Гутарыў АШ
