Пакуль кінапракат упарта запрашае нас у камэрцыйную краму Мэла Гібсана і прапануе пазбавіцца нават намёкаў на розум у моднай макулятуры «Нават ня думай-2», варта ўзгадаць фільм, які зьяўляецца сапраўдным Кіно і яшчэ не сышоў з экранаў.
«БУЙНАЯ РЫБА» («Big Fish»)
ЗША, 2003, каляровы, 124 хв.
Жанр: Трагікамэдыя з элемэнтамі казкі
Адзнака: 8 (з 10)
Кінарэжысэра Ціма Бёртана («Сонная лагчына», «Эдвард — рукі-нажніцы») заўжды цікавілі страшныя казкі. Але што будзе, калі казку сутыкнуць з рэчаіснасьцю?
Стары Эд Блум (Альбэрт Фіні, а ў юнацтве — Эван Макгрэгар) усё жыцьцё распавядаў показкі, так што ягоны сын Уіл нават ня ведае, што праўда, а што не. Перад сьмерцю бацькі сын вырашае разабрацца, дзе ісьціна. І высьвятляецца, што праўда і выдумка пераплецены ў жыцьці дзіўным і незвычайным чынам. Асілак (сапраўдны гігант Мэцью Макгроры), употайкі вывезеныя з камуністычнай Карэі сіямскія блізьняты, паэт-гангстэр, які перакваліфікаваўся ва ўплывовага бізнэсоўца, дырэктар цырку, а па сумяшчальніцтве ваўкалак (Дэні дэ Віта), закаханая ведзьма — усё гэта і фантазіі, і праўда.
У межах адной сцэны адбываецца пераход ад дзівосаў да штодзённасьці, ад сьмеху да жалю — і гэта прыкмета такога найкаштоўнейшага жанру, як трагікамэдыя. Тут трагікамэдыя пабудаваная на казках, і самая неймаверная хлусьня, самая незвычайная фантазія жывуць з намі, як нязмушаная і свабодная дзіцячая гульня. І гэта сьведчаньне таго, што не ачарсьцьвела яшчэ чалавечае сэрца.
Андрэй Расінскі
