Кардынал Казімер Сьвёнтак: «Я ахвярую гэткае высокае прызнаньне бабулям маёй краіны, якія змаглі захаваць веру ў гады перасьледу, перадаючы яе сваім унукам і праўнукам, тым самым ня даўшы замерці Касьцёлу».
Кардынал Казімер Сьвёнтак, арцыбіскуп Менска-Магілёўскі, атрымаў з рук Папы Рымскага Яна Паўла ІІ прэмію «Fidei testis» («Сьведка веры»), прысуджаную Інстытутам Папы Паўла VI з гораду Брэшыя (Італія). Узнагароджаньне адбылося 27 верасьня падчас сымпозыюму, прысьвечанага 25-годзьдзю інстытуту. Дзякуючы за наданьне яму ўзнагароды, Казімер Сьвёнтак сказаў: «Я ахвярую гэткае высокае прызнаньне бабулям маёй краіны, якія змаглі захаваць веру ў гады перасьледу, перадаючы яе сваім унукам і праўнукам, тым самым ня даўшы замерці Касьцёлу».
Падчас урачыстай цырымоніі Папа адзначыў, што ўзнагарода «Fidei testis» — гэта тытул, які найбольш адпавядае хрысьціяніну, а яшчэ больш — пастыру, які мае кардынальскую годнасьць і які даў мужнае сьведчаньне вернасьці Хрысту і Ягонаму Эвангельлю ў цяжкія гады перасьледу Каталіцкага касьцёлу ва Ўсходняй Эўропе. Згадаў Ян Павал ІІ і пра крыжовы шлях, які мусіў прайсьці кардынал Сьвёнтак у Савецкім Саюзе: «Пан Бог адарыў Вас моцнай і мужнай верай дзеля таго, каб вытрываць у гэтым доўгім і цяжкім выпрабаваньні, пасьля якога Вы вярнуліся ў супольнасьць Касьцёлу як яшчэ больш годны веры сьведка Эвангельля — «Fidei testis». Сам кардынал на пытаньне, як ён здолеў выжыць у ГУЛАГу, зазначыў: «Такое ж пытаньне задаў мне афіцэр КГБ, калі я выходзіў на свабоду. Я адказаў, што жыцьцё сваё даручыў Госпаду і Ён мяне зьбярог».
Падчас узнагароджваньня Сьвёнтак уручыў Папу асобнік «Рымскага Імшалу для дыяцэзіяў на Беларусі», які стаў першым у сьвеце зацьверджаным перакладам на беларускую мову трэцяга выданьня Рымскага Імшалу (Missale Romanum), а таксама перадаў кіраўніку Касьцёлу ружанец — падарунак каталіцкай моладзі Беларусі. З удзячнасьцю прымаючы дарунак, Папа пацалаваў крыж на ружанцы.
Кардынал Сьвёнтак сёлета 21 кастрычніка справіць сваё 90-годзьдзе. Нарадзіўся ён у польскай шляхецкай сям’і (што моцна трымалася польскага патрыятызму) у мястэчку Котвіч у Эстоніі. У час першай сусьветнай вайны сям’я эвакуявалася ўглыб Расеі. Бацька загінуў у 1921 г. у баёх за Вільню. У 1922 г. сям’я пераехала ў Баранавічы, дзе будучы сьвятар скончыў мясцовую гімназію. Пасьля заканчэньня Вышэйшай духоўнай сэмінарыі імя Тамаша Аквінскага ў Пінску К.Сьвёнтак быў высьвячаны й стаў у 1939 г. вікарыем у Пружанах.
Поўнасьцю гэты артыкул можна прачытаць у папяровай і pdf-вэрсіі "Нашай Нівы"
Аркадзь Шанскі
