«11 верасьня паводле Фарэнгейта» («Fahrenheit 9/11»)
ЗША, 2004, каляровы, 110 хв.
Жанр: Дакумэнтальны палітычны памфлет
Адзнака: 6 (з 10)
Славутая карціна Майкла Мура зьдзівіць беларускіх гледачоў ня столькі сваімі мастацкімі вартасьцямі і палітычнымі нечаканкамі, колькі Канскай узнагародай. Фільм значна слабейшы за «Боўлінг для Калумбіны», лірычны герой, які прыгадвае сваё дзяцінства й абірае зброю, амаль што адсутнічае. Майкл Мур зьдзекуецца й выкрывае, але выглядае гэта ня так выразна й цікава.
Ладную частку карціны займаюць нудныя фінансавыя пратаколы пра сувязі істэблішмэнту ЗША і Саўдаўскай Арабіі. Нафтавыя спружыны вайны ў Іраку, бадай, будуць адкрыцьцём толькі для амэрыканцаў. Да таго ж, Мур заглыбляецца ў такія падрабязнасьці, якія пасуюць доўгім журналісцкім вышукам, а зусім не кіно, якое было, ёсьць і будзе відовішчам. Выкрыцьці гучаць ня вельмі пераканаўча, але эмацыйна — і эмоцыі гэтыя бедныя ў сваім мастацкім вырашэньні.
Джордж Буш-малодшы па праве названы найлепшым камічным акторам: Мур з асалодаю смакуе кадры, дзе Буш — у адсутнасьць дарадцаў — выглядае недасьведчаным дурнем, але назваць гэтыя сцэны вялікай аўтарскай вынаходкай нельга. Мур быццам бы скраў галоўны антыбушаўскі эпізод з сатырычнай перадачы расейца Шандаровіча, дзе Ельцын трымае мхатаўскую паўзу.
Поўнасьцю гэты артыкул можна прачытаць у папяровай і pdf-вэрсіі "Нашай Нівы"
Андрэй Расінскі
