Культура

Сяргей Балахонаў. Штрых-код адзіноты

Крочыш Лябірынтам эмоцый. Памятаеш, што гэта тваё працоўнае месца? Пусты калідор пусты. У актавай залі гучыць павольная музыка і анёльскія сьпевы.

Крочыш Лябірынтам эмоцый. Памятаеш, што гэта тваё працоўнае месца? Пусты калідор пусты. У актавай залі гучыць павольная музыка і анёльскія сьпевы.

    У цішы над зямлёй

    У эфіры начным

    Голас чысты гучыць –

    Так пяе херувім.

Песьня на словы Зянона Пазьняка. Пасярод зімы, наваротаў дзяржаўнай ідэалёгіі і прыправак да Крымінальнага кодэксу. Іррэальнасьць – наша Радзіма. Нібыта дзяўчынка Аліса, ты хочаш адкусіць кавалачак чароўнага грыба, абы хоць нешта перамянілася – ці то навокал, ці то ў табе самім. Нічога не мяняецца. Толькі іррэальнасьць множыцца ў такіх прагрэсіях, што ня сьнілася ні Фройду, ні Бабкову. Без «Хазарскага слоўніка» нікуды.

Штодзённы шлях праз торжышча. Сёньня ён аздабляецца монаспэктаклем кветачніцы. Яна тэлефануе свайму пэрсанальнаму Чапліну, разоў сорак згадвае ўсходнеславянскае слова на літару «х», спрабуючы пры гэтым дзьверы сваёй крамкі. Манерна стукае ў іх нагой. Мінакі сьмяюцца. Але ты чамусьці пэўны, што празь якіх 18 гадзін у яе з Чаплінам усё будзе добра.

Ці будзе штосьці добрае ў цябе, бадай, ня ведае сам усёмагутны Алаг. Бо ад добрага лепшага не шукаеш. Бо на простыя рашэньні не наважваесься. Дык жа зусім эгаістычна адпрэчваеш тых, хто не спазнаў узаемнасьці, пасьмеўшы займець ласку да цябе. «Давай пасьля Лябірынту сходзім куды-небудзь», – прапаноўвае адна. Што можаш адказаць на гэта? Нічога. Якімі думкамі пра шчасьце падзяліцца? Ніякімі. Бо шчасьце, бо долю ня ў гэтым ты бачаш. А шчасьце, а доля – гэтая прывабная дзяўчынка – глядзіць табе ў вочы, усьміхаецца і дасылае чарговую эсэмэску пра «нармалёк» ці «дасягнуты эфэкт». І большай уцехі душы не патрэбна. Бо ілюзорнасьць, бо іррэальнасьць.

А праўда якая? Шэрая ў бліскаўках. Даведваесься, як двух тваіх шчасьлівых сяброў кідаюць іх дзяўчаты. Кідаюць зьнянацку, дарма што ўсё ў іхніх стасунках здавалася аж занадта стабільным. «Я відзеў душы стабільныя», – уздыхнуў бы на новы лад клясык. Ты ж нават і слоў ніякіх для падтрымкі не знаходзіш. Многага ня скажаш. Асабліва не супакоіш. Вялікія хлопчыкі самі ўправяцца з часовым клопатам адзіноты. Хлопчыкі ня плачуць. Адзін знойдзе сабе чулую студэнтку-старшакурсьніцу, другі – харошую настаўніцу, аматарку карпаратыўных вечарынак. І ўсё будзе супэргут і фантастыш. Пакуль жа фантастыкай глядзяцца раптоўныя кветкі ад іншых маладажонаў ля помніка Кірылу Тураўскаму ў цэнтры твайго гораду. І зайздрасьць даймае з тае прычыны, што падобную традыцыю запачаткаваць давялося не табе. Ты ж знаеш, у каго трэба набываць кветкі, каб ужо дакладна па-ўсходнеславянску выйшла.

Каментары

 
Націсканне кнопкі «Дадаць каментар» азначае згоду з рэкамендацыямі па абмеркаванні.

Цяпер чытаюць

Юрась Зянковіч расказаў пра сваё вызваленне і шлях у ЗША1

Юрась Зянковіч расказаў пра сваё вызваленне і шлях у ЗША

Усе навіны →
Усе навіны

Зянковіч пра Верамейчыка: Ужывалі фізічны гвалт, каб прымусіць яго сказаць на БТ тое, што хочуць пачуць12

У Мінску гатовыя плаціць 2000 рублёў у месяц за паяданне піцы1

Прэм'ер Канады — Трампу: Канада не прадаецца1

Што вядома пра былога каліноўца Васіля Грачыху, які трапіў у рукі беларускага КДБ?4

Сёння ў Ватыкане пачынаецца канклаў кардыналаў. Будзе абраны новы Папа

Культура «бум-бум» захоплівае Захад. Замест сціпласці — вульгарнасць і паказное багацце6

Індыя нанесла ўдар абмежаванага маштабу па некалькіх цэлях у Пакістане6

Polityka пра зніклыя грошы КР: Агулам былі знятыя 118 тысяч еўра11

«Лепш быць застрэленай у спіну, чым гадамі так сядзець». Беларуска расказала пра ўмовы ў ізалятары пасля затрымання на мяжы14

больш чытаных навін
больш лайканых навін

Юрась Зянковіч расказаў пра сваё вызваленне і шлях у ЗША1

Юрась Зянковіч расказаў пра сваё вызваленне і шлях у ЗША

Галоўнае
Усе навіны →

Заўвага:

 

 

 

 

Закрыць Паведаміць