На 70-м годзе жыцця памёр знакаміты беларускі пісьменнік, гісторык і журналіст Кастусь Тарасаў. Яго цела было знойдзена ва ўласнай кватэры ў панядзелак.
У красавіку 2006 г. пісьменнік перанёс інсульт.
«Апошні свой ліст Кастусь Тарасаў адправіў па е-мейлу 19 сакавіка. Учора мне патэлефанавала яго сястра, турбавалася, што Кастусь не адказвае на тэлефон, — расказвае мэнэджэр Сяргей Кручкоў, блізка знаёмы з пісьменнікам. — Сёння я пайшоў на кватэру, якую здымаў Кастусь Тарасаў, — ён не адмыкае. Падумалі ўжо самае страшнае — так і выйшла, ён ужо нежывы.
Жыў Кастусь Тарасаў адзін на здымнай кватэры. Прапіску меў «Рэспубліка Беларусь». Мы яшчэ смяяліся, што ў кагосьці кватэра, а ў Кастуся цэлая рэспубліка. Прапіска яго такая, бо пашпарт рабіў у Расіі, а дакладнага месца прапіскі не меў, бо кватэру ўласную на той момант ужо прадаў. У Расіі ён быў на рэабілітацыі пасля інсульту, там і наноў вучыўся гаварыць.Увесь час выбачаўся, што навучыўся гаварыць толькі па-расейску. Па-беларуску добра пісаў, а гаварыць было складана пасля інсульту.
Яго смерць надзвычай добра паказвае, якім ён быў чалавекам. Кастусь быў сціплым, нікога не хацеў абцяжарваць.Памятаю, як мы на ТБМ прапаноўвалі яму адзначыць 60-годдзе. Кастусь прасіў: не трэба, не арганізоўвайце, я не прыйду. Думалі, што гэта сарамлівае, усё адно імпрэзу арганізавалі. А ён насамрэч не прыйшоў, хаця была замоўлена зала ў кінатэатры «Змена», і людзі сабраліся.
Жыў Кастусь Тарасаў надзвычай сціпла. Уся пенсія сыходзіла на аплату кватэры. Усё, што зарабляў, выдаткоўваў на ежу. І падарункаў не браў. Таму кожны з нас прыдумляў нейкую нагоду для таго, каб перадаць што-небудзь. А.Дудараў перадаваў яму па 100 тыс. штомесяц, нібы за нейкую п’есу. Думаю і не было той п’есы, але Кастусь Тарасаў ні падарункаў, ні грошаў не ўзяў бы. Усе мы гэта ведалі.
Кастусь Тарасаў гэтым летам збіраўся да дачкі і ўнучкі паехаць ў Эстонію. Шкада, не дажыў».
* * *
Кастусь Тарасаў нарадзіўся ў Мінску 10 кастрычніка 1940 г. у сям’і служачых.
Па сканчэнні сярэдняй школы працаваў слесарам‑зборшчыкам на Мінскім механічным заводзе. Скончыў Беларускі палітэхнічны інстытут (1965), працаваў у Паўночна‑заходняй геалагічнай экспедыцыі. Потым у выдавецтве «Вышэйшая школа», на кінастудыі «Беларусьфільм», часопісе «Нёман» (1977-1983), газеце «Літаратура і мастацтва», часопісе «Спадчына», газеце «Свабода». Апошнія месяцы друкаваў гістарычныя нарысы ў «Новым часе».
Кастусь Тарасаў друкаваўся ад 1966 г. Аўтар гістарычных аповесцей пра мінулае Беларусі: «Дзень рассеяння» (пра Грунвальдскую бітву, 1980), «Пагоня на Грунвальд», рамана «Тры жыцці княгіні Рагнеды». Аўтар культавага ў 1980‑я — першай палове 1990‑х зборніка «Памяць пра легенды» (першае выданне ў 1984 г, другое пашыранае выйшла ў 1990-м). Цэлае пакаленне 80-каў і 90-каў вырасла на ягоных творах.
