Настаўніка нямецкай мовы з-пад Бешанкавіч Георгія Станкевіча выгналі з працы за палітыку. Усё адно «буду зноў збіраць подпісы за Мілінкевіча ці за іншага нацыянальнага кандыдата», кажа ён.
Настаўніка нямецкай мовыз-пад Бешанкавіч Георгія Станкевіча выгналі з працы за палітыку. Усё адно «буду зноў збіраць подпісы за Мілінкевіча ці за іншага нацыянальнага кандыдата», кажа ён.
«НН»: Як здарылася, што Вы згубілі працу?
Георгій Станкевіч: Апошнія 14 год я працаваў настаўнікам замежнай мовы ў сельскай школе, Пяцігарскай сярэдняй. Гэта 15 кіламетраў ад маёй хаты. Нямецкая мова была маім хобі. А калі хобі становіцца працай, то ты самы шчаслівы чалавек.
Летась, пры канцы навучальнага года, да нас прынеслі надрукаваныя кантракты. Кожнаму настаўніку працягнулі на пяць гадоў, а мне — толькі на год. Я адразу зрабіў вывад, што гэта ад маёй палітычнай дзейнасці. Я ж раней збіраў подпісы за Мілінкевіча, арганізоўваў сустрэчы з Арловым. Мяне хочуць прыструніць, сказаць: не нарывайся і г.д. А я высноваў не зрабіў і паводзіў сябе так, як я лічыў патрэбным. Удзельнічаў у мясцовых выбарах, сустракаўся з людзьмі. Тады выбарчая камісія забараніла трансляваць мой зварот да выбарцаў праз мясцовае радыё. Прагучала прамова толькі ў апошні дзень перад выбарамі пасля адпаведнага дазволу з боку Лідзіі Ярмошынай.
Вынік: сёлета я стаю на рынку, прадаю бульбу і да мяне падыходзіць дырэктарка школы з паперкай на подпіс: «у сувязі з заканчэннем кантракту з 31 жніўня вы застаяцеся без працы». Хай будзе так. Я падпісаў і аддаў кантракт.
«НН»: Яна патлумачыла, чаму кантракт не працягнулі?
ГС: Карэспандэнтка радыё «Свабода» званіла ў аддзел адукацыі. Загадчык аддзела адукацыі Іван Жарабцоў сказаў, што мне прадаставяць працу бліжэй да майго дому. Я гэта чуў упершыню. Пакуль на яго не наехалі карэспандэнты, такога ніхто не казаў. Зрэшты, раней ён казаў, што пакуль сам сядзіць на пасадзе, дык і Станкевіч будзе на сваёй. Мабыць, яго моцна прыціснулі зверху.
«НН»: Калі паверыць, што ён сказаў праўду, ці ёсць такія месцы працы бліжэй да дому?
ГС: Бліжэйшая школа ў суседняй вёсцы Верхняе Крывіна, за 1,5 кіламетра. Але там няма нямецкай мовы, гэта ж пачатковая школа. Я чуў, што яе хутка закрываюць. Яшчэ адна школа ёсць непадалёк,
«НН»: Вам хацелася б вярнуцца ў школу настаўнічаць?
ГС: Хацелася б! Я ж павышаю кваліфікацыю, бываю ў Нямеччыне, гляджу нямецкамоўныя каналы па тэлебачанні, чытаю нямецкія кніжкі ў арыгінале.
«НН»: Як вы зараз жыць будзеце без заробку?
ГС: Заробак у мяне ёсць стабільны — мая гаспадарка. Я трымаю дзве каровы, тры быкі, курэй, гусей, саджу бульбу, маю пчолы. Я ведаў, што я ў любы дзень магу застацца беспрацоўным, таму забяспечыў сабе тылы. Але гэта ўчорашні дзень, толькі дзеля таго, каб выжыць…
«НН»: У калгас не вернецеся да першай спецыяльнасці, аграномам?
ГС: Не. У калгас я мог бы вярнуцца, каб не пабываў у Нямеччыне. Я пабачыў, што значыць праца для сябе. Калгас нішчыць чалавека як асобу. Нельга ў калгасе нічога зрабіць у плане эканамічных паказчыкаў. Вось прыклад: раніцай механізатары бяруць пуцёўкі, каб ехаць на працу, праз паўгадзіны пачынаецца дождж. Гэта праца становіцца шкоднай, бо змяніліся кліматычныя ўмовы. Ніхто не вернецца назад. Усе будуць працягваць рабіць непатрэбную працу, нішчыць тэхніку, паліць сродкі. Калгас аджыў сваё.
«НН»: А з палітыкай завяжаце?
ГС: Не, буду зноў збіраць подпісы за Мілінкевіча ці за іншага нацыянальнага кандыдата, калі будзе не Мілінкевіч.
«НН»: Зараз так выйдзе, што Вы будзеце жыць за жончын заробак. Як яна да гэтага ставіцца? З хаты не пагоніць?
ГС: За жончын заробак я не буду жыць ніяк, ён мізэрны. Яна атрымлівае ў прыёмным пакоі бальніцы каля 300 тыс. бел. рублёў за поўную стаўку. Асноўны прыбытак будзе даваць хатняя гаспадарка. Мы маем амаль паўмільёна толькі за малако. Па восені нешта прынясуць пчолы, нешта быкі дадуць, бульба свая. Выжывем.
* * *
Настаўнік нямецкай мовы Георгій Станкевіч
Мае дзве вышэйшыя адукацыі: агранома і па замежных мовах. У
Каментары