Аляксандар Лукашук, Віталь Сіліцкі, Адам Глёбус пра блогера, энтузіяста беларускага Інтэрнэту Ўладзімера Каткоўскага.
Аляксандар Лукашук, радыё «Свабода»: Ён быў самым маладым супрацоўнікам Беларускай службы Радыё Свабода, калі пачаў працаваць вэб‑рэдактарам у 2004 годзе. За тры дні да свайго 30‑годдзя, у сонечны дзень 15 чэрвеня 2006‑га Ўладзя і яго жонка Янада, верагодна, адзіная грамадзянка Альбаніі зь бездакорнай беларускай мовай, патрапілі ў аўтамабільную катастрофу ў цэнтры Прагі. Жонка страціла нагу, Уладзя з таго часу знаходзіўся ў глыбокай коме. 25 траўня ўначы, пасьля амаль году барацьбы за яго жыцьцё, бацькоўскай штодзённай шматгадзіннай вахты ля яго, Уладзя памёр.
Ён быў бліскучы вэб‑майстар, блогер, энтузіяст беларускага Інтэрнэту. Гэта Ўладзя дамогся, каб самы вядомы ў сьвеце пошукавік Google запрацаваў і па‑беларуску.
Галоўны плён працы Ўладзі — сайт svaboda.org, які сёньня зьяўляецца самым папулярным сайтам на беларускай мове ў сьвеце, найлепшым з двух дзясяткаў сайтаў Радыё Свабода/Радыё Свабодная Эўропа паводле статыстыкі.
Яго нікі rydel23 і BR23 добра вядомыя ў Інтэрнэт супольнасьці ў Беларусі, а таксама сярод англамоўных карыстальнікаў, якія цікавяцца Беларусьсю. Уладзімер Каткоўскі летась атрымаў Гран‑Пры 4‑га конкурсу беларускіх кантэнт‑праектаў, які праводзіў партал TUT.BY — першым месцам былі адзначаныя ягоны блог і сайт http://www.br23.net/be/2006/03/31/tut_by_contest_/
Уладзімер уведаў пра ўзнагароду, але не пасьпеў атрымаць яе.
Відаць, можна было б напісаць, што Ўладзя быў беларускім нацыяналістам, настолькі апантана ён займаўся ўлюбёнай справай, ня лічачы гадзіны, выходныя дні, вольны час, гэтак шчыра жыў усімі беларускімі справамі. Гэтаксама правільна назваць Уладзю сучасным эўрапейцам, які пасьля заканчэньня ліцэю пры БДУ два гады вывучаў фізыку ва ўнівэрсытэце, пасьля год вучыўся ў Амэрыцы, затым вывучаў праграмаваньне і журналістыку ў Амэрыканскім унівэрсітэце ў Благоеўградзе (Баўгарыя), дзе сустрэў сваю будучую жонку Янаду Рапо, якая цяпер па‑беларуску гаворыць як на роднай альбанскай. Пасьля заканчэньня працаваў у Будапэшце, Франкфурце‑на‑Майне, Празе. З такімі, як Уладзя, зьвязаная будучыня свабоднай Беларусі ў Эўропе.
Апошні год Уладзя ляжаў у коме ў адным з шпіталёў Прагі, і заўсёды побач зь ім былі бацькі, Ірына і Леанід, мужныя і глыбока інтэлігентныя людзі, эталён паводзінаў у такой трагічнай сытуацыі.
Народны паэт Беларусі Рыгор Барадулін прысьвяціў быў Уладзю такія радкі:
Каткоўскі — рупны web‑мастак,
Умее зрушана, нязмушана
Сайт па‑крывіцку ўбачыць так,
Што сайт рашуча зьбеларушвае
Ўсіх праз дапытны інтэрнэт,
Каму баліць крывіцкі сьвет.
Сёньня баліць усім сябрам Уладзі.
* * *
Адам Глёбус на сьмерць Уладзя Каткоўскага
2007. Каткоўскі (1976-2007) і травень
Мае ўзаемаадносіны з Уладзімірам Каткоўскім выходзілі за межы будзёнай рэальнасці. Анёл смерці неаднойчы пралятаў паміж намі менавіта вясною. 20 траўня на рахуну за каву ва ўніверсаме “Цэнтральны”, што ў Менску, я напісаў чарнавік верша. Пэўна, ён складаўся і для Уладзіміра…
Смерць у траўні
Дажыць ты зможаш толькі да вясны,
І больш нічога, сапраўды, нічога…
Нядоўгая, нажаль, твая дарога.
Кароткая, як ранішнія сны.
Хацеў бы да наступнае вясны
Спазнаць паболей слодычы і болю,
Хацеў бы шмат свабоды, прагі, волі…
Ды час прыйшоў табе нярадасны.
Бэз пад дажджамі будзе красаваць,
І рассыпаць карункавую квецень,
Вясна-красна буяцьме па ўсім свеце,
А ты заснеш і будзеш мёртва спаць.
P. S.
25 траўня Валодзя пакінуў наш свет. Амаль год ён прабыў у коме, пасля дарожнай аварыі, што здарылася ў Празе. Смерць не ведае літасці. Застаецца адно спачуваць сябрам і родным Уладзі Каткоўскага.
* * *
Піша Віталь Сіліцкі:
Я ніколі не ведаў Уладзю асабіста. Гэта ён пачаў Позірк, тады яшчэ TOL blog, год таму. У чэрвені, Уладзя трапіў у жудасную аварыю ў Празе. Яго жонка выжыла, страціўшы нагу. Дай бог нам усім зрабіць для Беларушчыны столькі, колькі зрабіў Уладзя за свае 30 год, калі ён бачыў свет. Астатняе сказаў Алесь Лукашук.
Светлая памяць!
Віталь Сіліцкі
Мельнікава рыхтавала сваё знікненне і маніпулявала атачэннем. Пакуль няясна, ці дзейнічала яна па камандзе з Мінска58
Каментары