Беларускі прадзюсар прайшоў курс лячэння ад хранічнага гепатыту С і ўпершыню распавёў kp.by пра вынік і пра тое, куды ў выніку пайшлі сабраныя для яго сродкі
Макс адмовіўся ад шкодных звычак і вядзе здаровы лад жыцця. Са сваёй дзяўчынай Кацярынай Цвірко. Фота: асабісты архіў.
Улетку 2014-га Максім трапіў у бальніцу з абвастрэннем хранічнага гепатыту С, якім ён заразіўся ў дзяцінстве. Некалькі месяцаў правёў у бальніцы, стан быў крытычным …
Цяпер Макс, прыкметна пасвяжэў, заказвае суп з гародніны і кракеты з малінавым варэннем.
«Так, я нібыта як ачуняў, але кантрольныя аналізы трэба рабіць яшчэ некалькі месяцаў. Лекі новыя, іх яшчэ тэстуюць, на ўсялякі выпадак пастукаю па дрэве. Стан печані нармалізаваўся, але дактары рэкамендуюць прытрымлівацца дыеты», — кажа ён.
«Сабралі каля 40 тысяч даляраў. Гэтай сумы адназначна бракавала, лекі каштавалі каля 120 тысяч даляраў, — зазначае ён. — І мы з роднымі пачалі думаць, што прадаць, каб знайсці бракуючыя грошы.
Дапамог выпадак: у Беларусі пачалася праграма па сертыфікацыі гэтых лекаў і бясплатныя клінічныя выпрабаванні. Я апынуўся ў гэтай групе, лячэнне пачалося вясной і доўжылася тры месяцы».
«Мяне спрабавалі лячыць паводле старой методыкі, гэта — жудасна. Раз у тыдзень уводзілі прэпарат, які выключаў мяне з жыцця на тры дні, стан падобны да цяжкога грыпу, тэмпература 40 градусаў. На жаль, тады лячэнне не дало вынікаў», — дадае Алейнікаў.
«Новы прэпарат дзейнічаў па-іншаму: на працягу трох месяцаў я два разы на дзень піў таблеткі — і ўсё. Як вітамінкі. Пабочных эфектаў — ніякіх. Ужо праз тры тыдні пасля пачатку лячэння гепатыт ў крыві не выявіўся. Улетку курс скончыўся, пачуваюся выдатна. Гэта проста цуд!»
— Атрымліваецца, гэты цуд-лекі можна ўжо купіць і ў Беларусі?
- Пакуль не, зараз яны праходзяць сертыфікацыю, але неўзабаве, спадзяюся, гэта стане магчыма і ў нашай краіне.
Куды пайшлі сабраныя грошы?
«Сабраную большую частку — каля 23 000 даляраў — патрацілі на будаўніцтва аднаго з домікаў у пансіянаце для хворых дзяцей і іх бацькоў у РНПЦ дзіцячай анкалогіі, гематалогіі і імуналогіі, — распавядае Макс. — Гэта гасцявы дом, у якім часова будуць жыць бацькі з розных куткоў Беларусі, чые дзеці праходзяць лячэнне ў анкалагічным цэнтры. Зараз ён дабудоўваецца, на ім будзе спецыяльная шыльда з удзячнасцю людзям, якія дапамаглі ў гэтай добрай справе».
«Астатняя сума пойдзе на новы наркозны апарат для РНПЦ дзіцячай анкалогіі, гематалогіі і імуналогіі. Былы састарэў. Большую частку грошай для яго пакупкі сабралі на дабрачынным вечары Юрыя Башмета, мы дадамо, колькі грошай недастае».
— Ты не думаў, што могуць быць розныя водгукі: маўляў, чаму ён не спытаў нас, грошы ж перадавалі на лячэнне Алейнікава?
«Усе грошы ляжалі ў мамы ў сейфе, яна добра ведае патрэбы хворых (Вольга Алейнікава амаль 20 гадоў узначальвае РНПЦ дзіцячай анкалогіі, гематалогіі і імуналогіі). Мае права вырашаць, куды накіраваць сродкі, я сказаў ёй, паколькі менавіта яна дапамагла мне вылечыцца. І потым: як я мог спытаць у людзей? На жаль, большая частка дапамогі не была адраснай, я не ведаю, хто і колькі перадаваў», — рэзюмуе Максім Алейнікаў.
