Беларускі гандбаліст, што выступае за «Рыіхімякі», Аляксандр Цітоў расказаў пра сваё жыццё ў Фінляндыі.
— Калі пераязджалі ў Фінляндыю, пункт у кантракце, згодна з якім вы павінны паралельна працаваць, не бянтэжыў?
— Не надта. Я ж спачатку падрыхтаваў глебу, паразмаўляў з хлопцамі. Ведаў, куды еду і чаго ад мяне хочуць.
Так, я працую. І не саромеюся гэтага. Сям'я забяспечана, усе задаволеныя. Нічога ганебнага няма.
Прызнаюся, вельмі цяжка. Дзень распісаны так, што практычна няма вольнага часу. Устаю а шостай раніцы. З сёмай да адзінаццатай-дванаццатай праца. Прыходжу дадому, абедаю, часам магу гадзіну паспаць. Потым іншыя справы. У нашым паўпрафесійным клубе, як кажуць, ёсць псіхолаг, настаўнік англійскай… Затым глядзім відэанарэзку. Увечары — трэніроўка. Пасля яе — басейн, качалка. Кожныя выходныя — матчы. Бурнае жыццё. Сумаваць не прыходзіцца.
У сярэднім працуем тры дні на тыдзень. Але графік плавае, не як на заводах. Заўсёды можна дамовіцца. Спатрэбілася пару дзён адпачынку — табе ідуць на саступкі. Гэтак жа і нас могуць папрасіць папрацаваць звыш нормы.
— Па-ранейшаму сартуеце паперу на шматпрофільнай фірме прэзідэнта клуба?
— Выконваем розную працу. Бывае, сартуем. Бывае, робім нешта іншае. Напрыклад, чынім паддоны. Або кіруем пагрузчыкам. Калі што пасля завяршэння кар'еры будзе чым заняцца. Жыццёвыя ўрокі …
Праца не надта цяжкая. Стаім спакойна, не спяшаючыся робім тое, што трэба, грае музыка … За намі няма нагляду. Зрабіў — з'ехаў. Прычым працуем камандай. Адразу бачныя тыя, хто на паляне цягнуць коўдру на сябе. Паўтаруся, мяне ўсё задавальняе.
Калі б было невыносна, у Фінляндыі не застаўся б.
Кажу пра ўсё спакойна, нават з гумарам. Працы не баюся. І мяне гэта не адштурхвае.
Я ведаю з расказаў бацькоў, чытаю, што адбываецца, дзе якія заробкі. Мне скардзіцца няправільна. У курсе, што людзі ў Беларусі выконваюць такую працу за дзвесце даляраў. А я разам з гандболам атрымліваю значна больш.
— Як лічыце, у Беларусі гандбол таксама павінен быць паўпрафесійным?
— Маё меркаванне: у Брэсце, СКА, можа, у «Гомелі» хлопцы павінны праводзіць па дзве трэніроўкі ў дзень. Бо прагрэс ёсць, гульцы могуць пайсці на павышэнне. А вось у тых камандах, якія крыху ніжэй, такую практыку можна прымяняць. Тым больш часы цяпер складаныя.
Калі людзі будуць да абеду працаваць, а ўвечары трэніравацца, думаю, ад гэтага ніхто не пацерпіць, - сказаў Цітоў.
Tribuna.com паводле Прессбола.
