Мінчанка Дарʼя Ламаноўская з «Камсамольскай праўды» была на поўначы Італіі яшчэ да паведамленьняў пра ўспышку каранавіруса там, піша «Радыё Свабода».
«Выклікала «хуткую», мяне адразу завезьлі ў інфэкцыйны шпіталь на Крапоткіна, — расказвае Дарʼя. — Тут, у 4-м корпусе, знаходзяцца хворыя на каранавірус, у мяне іншы корпус, трэці, здаецца. У суседняй палаце тут тыя, хто кантактаваў з захварэлым. Хто дакладна, ня ведаю. Мне пра гэта санітарка расказала».
Да лекараў Дарʼя зьвярнулася пасьля таго, як зьезьдзіла ў Італію на кароткі адпачынак. Спачатку Дарʼя з мужам былі ў Балёньні, пасьля паехалі ў Вэнэцыю, вярталіся з Трэвіза. Прыехала ў Менск 16 лютага, тады яшчэ не было інфармацыі пра ўспышку каранавірусу на поўначы Італіі. Да 27 лютага ў Дарʼі не было клопатаў са здароўем, аднак у перадапошні дзень зімы раптам забалела горла і паднялася тэмпэратура.
«Горла балела моцна, вырашыла пазваніць у паліклініку, — працягвае Дарʼя. — Мне кажуць — прыходзьце ў суботу. Я прыйшла з мужам. Як толькі там пачулі, што мы былі ў Італіі і хочам праверыцца на каранавірус, нам адразу выдалі маскі, да доктара без чаргі адвялі. Яна нас у масцы сустрэла, распытвала, дзе мы былі, што і як. Паглядзела горла і сказала, што ў нас ангіна. Адпусьціла дадому. Сказала, што тэсту на каранавірус ня трэба рабіць».
Але стан здароўя Дарʼі за выходныя не палепшыўся, ў панядзелак ранкам яна вырашыла зноў схадзіць у шпіталь, на гэты раз да отарыналярынголяга. Ён паставіў ужо іншы дыягназ — востры танзыляфарынгіт. І таксама адпусьціў дадому. Увечары 2 сакавіка, пасьля падвышэньня тэмпэратуры, справа дайшла да «хуткай».
«Прыехалі дзьве маладыя дзяўчыны, у спэцыяльных акулярах, у масках з кляпанамі, — расказвае Дарʼя. — У халатах былі таксама. Тэмпэратуру памералі, агледзелі горла, спыталі нават пра нумар рэйсу, якім мы прыляцелі з Італіі. Сазвоньваліся зь некім і забралі мяне ў інфэкцыйны шпіталь. Сказалі, што акурат хутка 14 дзён, як я прыехала з Італіі, усё супадае».
У інфэкцыйным шпіталі Дарʼю яшчэ раз агледзелі, узялі аналізы, распыталі пра маршрут падарожжа і накіравалі ў палату. Там ужо была адна дзяўчына.
«Адчыняю дзьверы, а там дзяўчына ўжо ляжыць, — расказвае Дарʼя. — Я кажу ім: мы ж будзем кантактаваць. А раптам я заразная альбо яна заразная. Мы ж невядомыя адна адной. Раптам у некага з нас каранавірус. Я пабачыла пагрозу, папрасіла мяне ў асобную палату зьмясьціць. Мэдсястра пагадзілася, я ёй вельмі ўдзячная за гэта. Пакуль я адна тут, доктар сказаў, што прынамсі ў аўторак нікога не падселяць. Што будзе далей, невядома».
Дарʼі пакуль не сказалі, калі будуць гатовыя вынікі аналізаў на каранавірус. Заўтра ў яе дзень нараджэньня, сустракаць яго, хутчэй за ўсё, давядзецца ў інфэкцыйным шпіталі.
«Баюся, што да мяне некага падселяць, — кажа Дарʼя. — Я ўжо пыталася пра платную палату, але тут няма такіх. Мэдыкі вельмі стараюцца, я ўдзячная ім. Распытваюць мяне пра стан, тэмпэратуру правяраюць. Тут такая атмасфэра своеасаблівая. Усе ў спэцыяльных акулярах. І мэдыкі, і санітарка нават. Яна тут прыбірала сёньня. Добрае да мяне стаўленьне.
Санітарка паўжартам сказала, каб я не выходзіла на калідор, а то магу там каранавірус падхапіць. З майго акна відаць намёты, якія МНС паставіла. Страх ёсьць у мяне. Баюся нечым заразіцца, шчыра кажучы. Але і ў мэдычнага пэрсаналу таксама страх. Напрыклад, мне прыносяць ежу і стараюцца хутка сысьці. Але я магу гэта зразумець. Тэмпэратура, вярнулася з Італіі — ёсьць пытаньні».
Дарʼя прызнаецца: амаль упэўненая, што зь ёй усё добра. Аднак не магла праверыць, ці так гэта насамрэч. Ужо ў інфэкцыйным шпіталі прасіла адпусьціць яе пад хатні карантын, аднак мэдыкі адмовілі. Муж журналісткі пакуль «на свабодзе», у яго няма такіх вострых сымптомаў.
«Я сутыкнулася з своеасаблівым цкаваньнем, — расказвае Дарʼя. — Нават калегі на працы зусім сурʼёзна казалі: Даша, не падыходзь да мяне. Маўляў, у мяне дзіця, ня трэба да мяне набліжацца. Адпраўлялі мяне праверыцца. Нехта дакараў тым, што я, вярнуўшыся з Італіі, не хадзіла на працу ў масцы. Але калі я вярнулася, то пра эпідэмію ў Італіі не было нічога вядома. Толькі тут даведалася пра ўсё, не адразу, праз некалькі дзён. І сымптомаў ня мела. Я пачала дзейнічаць тады, калі праявіліся сымптомы. У майго знаёмага, які таксама вярнуўся з Італіі, на працы пэўныя калегі нават хадзілі да начальства, патрабавалі прыбраць з офісу ўсіх, хто быў нядаўна ў Італіі. Каб яны працавалі з дому. Гэта ўражвае ўсё, вядома. Дыскрымінацыя нейкая».
Цяпер Дарʼя чакае вынікаў аналізаў. Пʼе гарбату, піша артыкулы ў сваё выданьне, размаўляе з роднымі.
