Паводле звестак у дзяржаўных медыя, ідэя стварэння кампазіцыі належала маленькай дзяўчынцы Аліне. Нібыта яна сама патэлефанавала на прамую лінію кіраўніку адміністрацыі Цэнтральнага раёна і расказала пра тое, што нядаўна паглядзела фільм «Мой хатні дыназаўр» пра прыгоды хлопчыка Ангуса, які жыў на беразе возера Лох-Нес, і захацела такога ж на радзіме.
Уладам ідэя спадабалася, і яны аддалі яе практычнае ўвасабленне ў рукі прыватнай фірмы, якая і ўзяла на сябе фінансавыя выдаткі. У выніку скульптуру зрабілі з металічнага каркаса, на які пластамі нанеслі адмысловы пластык. Зрабілі гэта з мэтай прадухілення з’яўлення ржы ды акіслення ў вадзе, а самая цяжкая частка, галава, была створаная з элементамі бетону.
Па баках ад істоты размясцілі вялізныя бакі, якія павінны былі выконваць ролю паплаўкоў, якія б не дазвалялі аб’екту перакуліцца. А каб канструкцыя нікуды не сплыла, да дна возера яе «надзейна» прымацавалі ланцугамі.
Але ў рэальнасці Валатазаўрык пайшоў на дно амаль адразу пасля ўсталявання, умомант стаўшы мемам.
На зіму Валатазаўрыка з возера прыбралі. І вось днямі ён зноў з’явіўся на Валатаўскім возеры. Цяпер жыхары раёна ды і ўсяго горада робяць ледзь не стаўкі з нагоды таго, якія яшчэ прыгоды чакаюць вядомага ў горадзе плезіязаўра гэтым летам.
Чытайце таксама:
Хісткае становішча. Пад Мінскам развальваецца рэканструяваны Курган Славы
На гарадзішчы ў Крычаве развальваецца абарончае ўмацаванне XVI—XVII стагоддзяў
