«Ад мясаедства да сыраядзення і фруктарыянства: «Спачатку перайшла на «правільнае» харчаванне, потым адмовілася ад солі, цяпер ем толькі садавіну»
«Гадоў у 19 адной раніцай я прачнулася і зразумела, што маё харчаванне трэба мяняць, — успамінае Саша. — Да гэтага мой рацыён збольшага складаўся з сасісак з кетчупам і прысмакаў.
Мне пашанцавала з генетыкай, таму ад такой ежы я не паўнела. Менавіта таму доўгі час думала, што ўсё ў парадку, пакуль у нейкі момант не ўсвядоміла: усё жыццё з такімі харчовымі звычкамі мне будзе не вельмі камфортна. Тады я пачала звяртаць увагу на тое, што ем.
Яшчэ адным штуршком да зменаў у харчаванні стала маё акне, ад якога я доўгі час пакутавала. Я пачала есці «правільна», прынамсі так, як гэта было паказана ў інтэрнэце. Стала спажываць шмат бялку і «малочкі», прытрымлівалася кетадыеты.
Я рабіла ўсё па канонах, а потым зразумела, што мае праблемы са скурай толькі пагоршыліся. Чаму так адбывалася, я не разумела. Паралельна на розных форумах стала заўважаць больш інфармацыі пра вегетарыянства і вырашыла паспрабаваць.
З тых часоў я прайшла доўгі-доўгі шлях у адносінах з ежай, спрабавала сыраядзенне, галадоўкі на соках, цяпер прыйшла да фруктарыянства».
Пра адрозненні сыраядзення і фруктарыянства ад іншых тыпаў харчавання: «Не выкарыстоўваюць солі і не апрацоўваюць прадуктаў»
Як распавядае Саша, і вегетарыянства, і веганства маюць на ўвазе пад сабой салёную, смажаную і вэнджаную ежу. Проста без мяса, сыру, яек і «малочкі».
Сыраядзенне адрозніваецца ад такога тыпу харчавання: фактычна гэта неапрацаваныя садавіна ці гародніна, часам нагрэтыя да пэўнага стану. Па жаданні ў такія стравы могуць дадаць соль.
Прыхільнікі сыраядзення лічаць, што пры награванні ежы вышэй за пэўную тэмпературу (часта каля 40-48°C) многія пажыўныя рэчывы, вітаміны і ферменты знішчаюцца, што можа зрабіць іх не карыснымі для здароўя.
Калі вы захапляецеся фруктарыянствам, то будзьце гатовыя есці толькі садавіну і расліны, якія змяшчаюць насенне, часам гародніну і арэхі. Такое харчаванне часам называюць «чыстым»: тут улічваецца высокая якасць прадуктаў, мінімум апрацоўкі і дабавак да ежы.
«Чыстае» харчаванне — гэта чыстае мысленне для мяне, — тлумачыць Саша. — Калі тлумачыць па-простаму, то гэта адмова ад цукру, солі, вэнджаніны, усялякай «хіміі». Гэта значыць, можна харчавацца тым, што ты можаш убачыць і адразу з'есці.
Змяніўшы свой рацыён, я стала больш усвядомленай, цвярозай ва ўсіх сэнсах гэтага слова. Напрыклад, раней я магла заядаць свае праблемы. Калі адчувала сябе некамфортна, скавана, нерашуча, адразу пачынала есці. Узнікаў ціск унутры, і адразу аўтаматычна з'яўлялася жаданне перакусіць.
«Чыстае» харчаванне неяк зазямляла мяне. Такія змены адбываюцца па відавочных прычынах. Напрыклад, цяпер ты ходзіш па краме і прыслухоўваешся да сябе: ці праўда я хачу гэты прадукт, а не іншы? А можа быць, мне хочацца вось гэта купіць толькі таму, што на мяне ўплывае нейкі маркетынгавы ход? Закупка прадуктаў з нейкай гульні ператвараецца ў больш цікавы і свядомы працэс, які таксама вяртае цябе ў рэальнасць.
Наогул спачатку складана было не адцягвацца ад рэальнасці на яркія ўпакоўкі на паліцах супермаркета, як я прывыкла. З пераходам на фруктарыянства з гэтым стала прасцей.
Пра тое, як арганізм рэагаваў на сыраядзенне і фруктарыянства: «У першы месяц я скінула 10 кг, затым перасталі ісці месячныя»
Саша дзеліцца, што на кожны новы тып харчавання арганізм рэагаваў па-рознаму. Калі дзяўчына вырашыла перайсці на сыраядзенне, у яе ў некалькі разоў павялічылася колькасць прышчоў на твары.
Акрамя таго, па словах Сашы, на фруктарыянстве ў яе знікла менструацыя. Гэтаму факту дзяўчына радая: раней менструацыя суправаджалася моцнымі болямі, непрыемным пахам, малочніцай, панічнымі атакамі і багатым крывацёкам.
Нягледзячы на тое, што дзяўчына не звярталася па кансультацыю да лекара, адсутнасць месячных яна лічыць нормай. Звычайна ў жанчын працягласць месячнага цыклу складае ад 24 да 38 дзён. Калі паміж менструацыямі праходзіць гэты перыяд, то кажуць, што цыкл рэгулярны. Калі затрымка месячных складае больш за 38 дзён, гэта можа служыць сігналам для наведвання гінеколага.
«Да фруктарыянства я падышла з боку цікавасці да свайго цела. Калі была на сыраядзенні, то заўважыла, што арганізм наймацнейшым чынам адрэагаваў на такое харчаванне.
У мяне ў той момант пачалася «чыстка» ўсіх органаў: вылазілі прышчы ў падвоенай колькасці, змяніўся пах цела, мача стала больш яркай. Як быццам у той момант з мяне выціскалі ўсе сокі.
А потым рэзка ўсё нармалізавалася. Адчуванне было такое, нібы мяне працерлі сурвэткай — і я адразу стала чыстай і без акне.
За першы месяц сыраядзення я скінула 10 кг. Гэта нармальная рэакцыя, калі ты пазбаўляешся ад непатрэбнай табе масы цела. Кожны скідае столькі, колькі яму належыць па прыродзе. Мая сяброўка, напрыклад, за два гады на фруктарыянстве не скінула ніводнага кілаграма. А іншы знаёмы, наадварот, скінуў каля 40 кг.
Так што тут усё індывідуальна. Пасля такога эфекту мне было цікава паглядзець, як я буду рэагаваць проста на садавіну. Паралельна я даволі шмат чытала на гэтую тэму, глядзела блогераў, вывучала вопыт іншых людзей на розных форумах.
Калі перайшла на сыраядзенне, то ўпершыню за доўгі час перастала адчуваць боль ад менструацыі, хоць цэлых дзесяць гадоў я моцна пакутавала ад гэтага. Я не хадзіла да лекара па гарманальныя таблеткі, бо лічу эфект ад іх выкарыстання часовым. Так, у перспектыве, мне здаецца, таблеткі толькі нанясуць шкоду здароўю.
Памятаю, як размаўляла са сваёй прабабуляй на гэтую тэму. У яе месячныя пачаліся толькі ў 21 год і былі наогул не багатымі, выдзяленняў практычна не было ўсё яе жыццё. У гэты час я ляжала ў 14 гадоў і мучылася ад абязбольвальнага ўколу, які мне не дапамагаў. Зайздросціла прабабулі тады жудасна.
Пры гэтым я думала, што адчуваць боль падчас менструацыі — гэта такі натуральны жаночы стан. З пераходам на веганства я адчула невялікую палёгку падчас месячных, але гэта ўсё яшчэ не было нармальным станам рэчаў. Потым з пераходам на сыраядзенне і фруктарыянства яны і зусім зніклі.
Я глядзела шмат блогераў, якія тлумачылі, што чым больш арганізм забіты рознымі шлакамі, тым хваравіцей праходзяць месячныя. А калі цела «чыстае», то яны і зусім могуць знікнуць.
Я разумею, што ва ўсіх адбываецца па-рознаму, але пераход на сыраядзенне мне дапамог у гэтым плане. Я не правяралася ў лекара на гармоны, але здавала аналізы крыві і мачы. Ніякіх адхіленняў або дэфіцыту чаго-небудзь у мяне не было.
Пра тыднёвае галаданне: «Калі я тыдзень жыла на соках, то магла сама кіраваць сваімі снамі»
Адна з частых практык пры пераходзе на сыраядзенне або вегетарыянства — гэта галаданне. Яно бывае розных тыпаў: інтэрвальнае, сухое, на вадзе або соках. У адным са сваіх падарожжаў Саша таксама вырашыла гэта паспрабаваць на сабе.
«Мне хацелася разгрузіць свой арганізм, а яшчэ я марыла сысці ад пераканання «з голаду памрэш» або «ну і хадзі галодная». У прыярытэце было адчуць сапраўдны голад. І ў прынцыпе я хацела даведацца новую інфармацыю, адчуць яшчэ больш і лепш сябе, сваё цела.
Жаданне зладзіць сабе галадоўку сокамі прыйшло рэзка, калі я была ў Грэцыі. Я проста не магла не зрабіць гэтага, калі вакол мяне ўсё крычала: «Зрабі гэта». Там літаральна за рубель у любым месцы можна было купіць любы свежавыціснуты сок — ідэальнае асяроддзе для эксперыментаў з харчаваннем.
Першапачаткова я планавала жыць на соках толькі тры дні. Аднак мой заход быў такім лёгкім і яркім, што вырашыла піць вадкасці датуль, пакуль не адчую сапраўдную неабходнасць у цвёрдай ежы.
У дзень я піла па 2-2,5 літры розных сокаў. Так пратрымалася тыдзень. Да гэтага часу лічу, што гэта былі самыя цвярозыя і ўсвядомленыя сем дзён у маім жыцці.
Першыя тры дні прайшлі вельмі лёгка. Крыху пазней я пачала адчуваць «псіхалагічны голад»: мне хацелася хоць як-небудзь уцячы на час з рэальнасці, бо жыццё на соках — гэта погляд на сваё сапраўднае жыццё без ружовых акуляраў.
Калі табе не трэба марнаваць час на перажоўванне ежы, з'яўляецца шмат новых думак. На соках ты вучышся кіраваць сваёй увагай, вучышся тлумачыць сабе, чаму ты гэта робіш.
На галаданні я выразна сачыла за тым, як шмат рэчаў вакол спрабуюць перацягнуць на сябе наш фокус. Напрыклад, як шмат вакол кіёскаў з марозівам або фастфудам. Пахі таксама станавіліся больш яркімі, і на іх таксама было лёгка пераключацца.
Я жыла нібы на адлегласці ад усяго свету, сфакусаваўшыся толькі на сабе і сваіх жаданнях і пачуццях. Я спала па 5 гадзін, і мне гэтага было дастаткова.
Перад тым як заснуць, я прыдумляла, што б мне хацелася бачыць у сне, і гэта і праўда мне снілася. Я там гуляла, прачыналася, а затым магла легчы яшчэ на 20 хвілін, каб вярнуцца ў той жа момант і працягнуць шпацыр.
Я і цяпер сплю як немаўля, але сны на соках — гэта нешта фантастычнае. Пачуццё «голаду» падчас гэтага эксперыменту — самае цікавае адчуванне, якое я лавіла. Яно з'яўлялася ў момантах, калі мне хацелася адпачыць і нічога не рабіць. Хваляванне, непрыемныя сітуацыі або нуда — гэта, як ні дзіўна, выклікала сапраўдны голад.
З чаго складаецца рацыён фруктарыянца і колькі ён каштуе: «Я жыву без талеркі, відэльца, нажа і нават ручніка»
«Звычайна дзень я пачынаю з нейкай фізічнай нагрузкі. Без розніцы, будзе гэта ёга або бег, — тут галоўнае, каб я дастаткова прапацела. Пасля гэтага я іду снедаць. Стандартнага рацыёну ў мяне няма: усё залежыць ад пары года і месца, дзе знаходжуся.
Сёння раніцай з'ела 15 інжыраў, вялікі персік, авакада і памідор, да сярэдзіны дня я ўсё яшчэ адчуваю сябе сытай. Калі пачынаю адчуваць голад, проста іду ў краму і купляю там любы ўпадабаны фрукт. Калі выбіраю плод, адразу звяртаю ўвагу на спеласць, мяккасць і водар. Я вельмі люблю гэты працэс, таму тут трэба бачыць, наколькі я аддаюся яму.
Заўважыла, што не магу і дня правесці без памідораў і авакада. Любімая страва — спалучэнне іх з вострым перцам.
У першы месяц на фруктарыянстве на ежу ў мяне сышло каля 700 еўра. Тады я была ў Італіі, таму там гэтая сума гучыць не так страшна. Хочацца адразу адзначыць, што гэта «дарагое» харчаванне, бо калі хочаш есці смачна і шмат — трэба мець для гэтага рэсурсы. Хоць я ведаю чалавека, які харчаваўся тры месяцы выключна яблыкамі.
Я, у сваю чаргу, падыходжу да ўсяго з любоўю, таму ўвесь час есці адно і тое ж, як ні круці, не змагу. Тут я за разнастайнасць.
У краму хаджу кожны дзень. У Беларусі на дзень у сезон на садавіну стабільна выдаткоўваю 30 рублёў, зімой выходзіць даражэй. Хоць, думаю, калі заказваць садавіну оптам дадому, то выйдзе ў разы танней.
Салодкую садавіну люблю ўсякую. Тут залежыць ад сезону. У чэрвені-ліпені гэта былі персікі і манга, у жніўні — інжыр. Хутка наступіць верасень, і, думаю, кавуны і дыні самі мяне знойдуць. А наогул я заўсёды за спеласць — гэта самае важнае.
Я шмат падарожнічаю, і падчас маіх перасоўванняў па свеце немагчыма гатаваць. Таму жыву без талеркі, відэльца, нажа і нават ручніка.
На гэты момант я ем усё ў натуральным выглядзе, па чарзе або спалучаючы. Але калі я дома, у кагосьці ў гасцях, то магу прыгатаваць нешта, але таксама фруктовае.
Што тычыцца вады, то ў апошнім падарожжы я наогул не піла яе каля месяца, таму што ела дастаткова садавіны і мне проста не хацелася. Пазней, па вяртанні ў Беларусь, я зноў стала яе піць: так адчуваю сябе камфортней. Зноў жа, у мяне ёсць знаёмыя фруктарыянцы, якія наогул адмовіліся ад вады. Сокі п'ю цяпер па жаданні, але яго амаль ніколі няма.
Пра наступствы фруктарыянства ў будучыні: «Веру, што нічога дрэннага не здарыцца»
«Як ні круці, я ўклала ў сябе велізарную частку філасофіі фруктовага харчавання, у якое сапраўды веру. Калі мяне паставіць перад выбарам, харчавацца як раней і мець той жыццёвы рэсурс альбо рухацца па маім сённяшнім шляху, я дакладна выберу «чыстае» харчаванне.
Пра наступствы фруктарыянства няма гаворкі: за іх адказваю толькі я. Харчаванне, несумненна, іграе важную ролю ў жыцці чалавека і яго ўзаемадзеянні з светам. Ці будзе ад гэтага нейкі дрэнны эфект? Веру, што не.
Ніхто ні ад чаго не застрахаваны. Усё трымаецца выключна на веры і прытрымліванні. У нейкі момант мая вера змянілася, а такім чынам і тое, куды я накіроўваюся. Час пакажа, ці правільным шляхам я пайшла».
Чытайце таксама:
«Я адчуваю сябе Ісусам». У Азіі падчас дэтоксу памерла расійская блогерка-сыраедка
«З'ехаць думае каля 99% майго атачэння». Мінчанка расказала, як жыве з дзіцём на невялікі заробак
