Уладзіслаў Андрэйчанка прыйшоў працаваць у МТС генеральным дырэктарам у верасні 2021-га, замяніўшы на пасадзе выхадца з Мінсувязі Уладзіміра Карповіча.
Фота: mts.by
Беларускі МТС — гэта бізнэс, які на 51% належыць дзяржаве, а на 49% расійскаму МТС.
Дзяржава як кепскі ўласнік не можа сама рабіць такі высокатэхналагічны бізнэс, а заўсёды робіць яго з кімсьці, таму што не мае ні патрэбных сродкаў для інвестыцый, ні кампетэнтных спецыялістаў. А расіяне былі адзінымі, хто пагадзіўся зайсці на рынак на ўмовах беларускіх уладаў, калі яго адкрылі (да ўваходу МТС манапалістам быў «А1-Велком»). Для дзяржавы тады было прынцыпова стаць мажарытарыем новага аператара.
Як галоўны акцыянер, беларуская дзяржава атрымлівае дывідэнды і прызначае кіраўніка кампаніі. А вось усё аперацыйнае кіраўніцтва і вызначэнне бізнэс-стратэгіі застаецца за расіянамі.
Фактычна, супрацоўнікі МТС адначасова падпарадкоўваюцца волі беларускай дзяржавы і карпаратыўным загадам расійскай кампаніі. Падбор кадраў на кампетэнтныя пасады не робіцца без згоды расіян, што і ратуе МТС ад ператварэння ў калгас.
Але самая топавая пасада — за беларусамі.
Генеральны дырэктар прызначаецца Лукашэнкам па ўсіх правілах беларускай бюракратыі: перад падачай кандыдатуры Лукашэнку дырэктара павінны ўзгадніць профільныя ведамствы, якія так ці іначай дакранаюцца да дзейнасці МТС. А гэта Савет міністраў, Міністэрства сувязі і інфарматызацыі, Белтэлекам і Аператыўна-аналітычны цэнтр.
Па інфармацыі кампетэнтных суразмоўцаў «Нашай Нівы», роўна ў гэты час і адбываецца працэс высоўвання і ўзгаднення новых кандыдатур на месца новага генеральнага дырэктара.
Абставінаў замены мы пакуль не ведаем дакладна. Але, сярод менеджараў гавораць без канкрэтызацыі пра правалы ў рабоце.
Меркаваная адстаўка Андрэйчанкі-малодшага па забаўным супадзенні якраз прыходзіцца да час адстаўкі ягонага бацькі — шматгадовага кіраўніка Палаты прадстаўнікоў Уладзіміра Андрэйчанкі, якому, выглядае, не знойдзецца месца ў новым скліканні лукашэнкаўскага парламента.
