Цяпер Уладзімір знаходзіцца за межамі краіны, а сваёй заявай разрывае дамову аб супрацоўніцтве. Раней з падобнай заявай выступаў і кандыдат у прэзідэнты Алесь Міхалевіч.
«Іншага шляху з СІЗА ў тыя дні проста не было. Без такіх паперак адпусцілі толькі жаночыя камеры (Наталлю Радзіну, Ірыну Халіп і Насту Палажанку), перад гэтым атрымаўшы ад іх адмову ў «супрацоўніцтве», — напісаў Кобец.
Пракаментаваць гэтае выказванне мы папрасілі кандыдата ў прэзідэнты Віталя Рымашэўскага і каардынатара «Гавары праўду» Сяргея Вазняка. Нагадаем, што іх таксама выпусцілі раней за астатніх вязняў.
«Я вітаю заяву спадара Кобеца, ён паступіў правільна, — кажа В.Рымашэўскі. — Я ведаў, што Кобец недагаворвае пасля вызвалення і разумеў яго матывы. Уся інфармацыя, што ён выклаў, сапраўдная, ёй можна давяраць. Хаця і не цалкам поўная, асабліва, што тычыцца патрабаванняў, якія ён павінен быў выконваць.
Калі казаць пра мяне, то ніякай дамовы аб супрацоўніцтве я не падпісваў. Безумоўна, мне прыходзілі прапановы не толькі аб вызваленні, але і іншыя.
Для тых, хто сочыць за палітычным жыццём, можна прыйсці да пэўныя высноваў нават без адкрыцця архіваў КДБ. Я перакананы, што на ўладу працуюць лідары тых палітычных партый, рухаў,
Да мяне ў СІЗА не ставіліся неякпа-іншаму ў параўнанні з іншымі вязнямі. Магчыма, катаванняў не было толькі таму, што я вельмі кепска сябе адчуваў, губляў прытомнасць».
Сяргей Вазняк таксама адмаўляе словы Кобеца, што ён мог падпісаць дамову аб супрацоўніцтве.
«Гэта адзіная фраза ў артыкуле Уладзіміра, з якой я не згодны. Усё астатняе было — маскі, крыкі, мацюкі.
Мне нават не прапаноўвалі заключыць такое пагадненне. Кобец правільна піша, што з кожным працавалі індывідуальна, улічваючы псіхалагічныя асаблівасці і біяграфію. Відаць, бачылі, з кім можна дамовіцца, а з кім — не.Дарма ён казаў гэтую фразу, якая кідае цень на многіх людзей», — кажа С.Вазняк.
