Сума ўгоды, паводле дадзеных Naviny.by, — 1,5 млн даляраў.
Дэтэктыўны серыял «Пацалунак Сакрата» аб’ядноўвае 6 двухсерыйных тэлефільмаў, знятых па матывах раманаў Тарасевіч: «Смяротны водар», «Каралі Неферціці», «Праклён Эдварда Мунка», «Чысты лёд», «Журботны анёл Шагала» і «Тайна залатых апосталаў».
1,5 мільёна даляраў для Беларусі — не так ужо шмат
У Белтэлерадыёкампаніі, якая займалася вытворчасцю серыяла, пацвердзілі, што правы на трансляцыю серыяла былі прададзеныя расійскаму і ізраільскаму тэлеканалам, аднак адмовіліся назваць сумы, спаслаўшыся на камерцыйную таямніцу.
Кошт кінавытворчасці для БТРК — таксама канфідэнцыйная інфармацыя.
Аднак сума ў 1,5 млн даляраў за права на трансляцыю толькі з выгляду здаецца вялікай.У снежні мінулага года гендырэктар кінастудыі «Беларусьфільм» Алег Сільвановіч расказваў журналістам, што расійскія тэлеканалы прапануюць за права на паказ адной серыі 150–350 тысяч даляраў, ды і тое гаворка ідзе пра «права першай ночы», г.зн. пра першы паказ фільма. Кошт вытворчасці серыі, па словах Сільвановіча, складае прыкладна 450–600 тысяч даляраў.
Паколькі «Пацалунак Сакрата» ўключае 6 двухсерыйных фільмаў, атрымліваецца, што адна серыя абышлася Першаму ў 125 тысяч даляраў — даволі сціпла.
Аўтары на фільмах не зарабляюць?
Адзначым, што аўтар экранізаваны раманаў да гэтых грошай не мае ніякага дачынення і ніякіх працэнтаў ад продажаў не атрымлівае. Ганарар Вольга Тарасевіч атрымала толькі за продаж правоў на экранізацыю кніг.
«Ды і сума была досыць сімвалічная, з улікам сродкаў, якія круцяцца ў кінаіндустрыі. Але,
Аб продажы правоў на трансляцыю фільмаў і сумах угодаў ёй нічога невядома.«Калі гэта так (і правы прададзеныя за 1,5 млн даляраў), то я магу парадавацца за Белтэлерадыёкампанію, таму што, мне здаецца, гэта добрая сума. З іншага боку, я не ведаю, колькі было выдаткавана на кінавытворчасць», — падзялілася Тарасевіч.
Аднак не ўсе беларускія пісьменніцы працуюць на падобных умовах. Да прыкладу, Тамара Лісіцкая, раман якой «Ціхі цэнтр» быў экранізаваны ў 2010 годзе, расказала, што ў яе кантракце былі прапісаныя аўтарскія адлічэнні за продаж правоў на трансляцыю фільма. Ды і сума, якую яна атрымала за правы на экранізацыю, атрымалася прыстойнай, да таго ж, дадатковыя грошы Лісіцкая зарабіла яшчэ і працай над сцэнарам, які сама пісала па кнізе.
«У любым выпадку, я люблю працаваць, для мяне напісанне сцэнару было добра праведзеным часам у кампаніі з рэжысёрам Рэнатай Грыцковай і дадатковым заробкам», — адзначыла Лісіцкая.
У цэлым жа Тамара задаволеная фінансавым бокам сваёй пісьменніцкай дзейнасці.
Вольга Тарасевіч адзначае, што апошнім часам частку яе заробку адбіраюць яшчэ і электронныя піраты.
«Я пішу новы раман, і літаральна праз пару тыдняў ён з’яўляецца ў пірацкіх бібліятэках для бясплатнай запампоўкі. Выдавецтва (Вольга супрацоўнічае з расійскім выдавецтвам „Эксмо“) змагаецца з гэтым, піша гнеўныя лісты піратам, падае судовыя пазовы, але пакуль, на жаль, адсутнічае механізм, які дазваляе кантраляваць гэты працэс, — кажа Тарасевіч. — Такім чынам, мае даходы сталі значна меншымі, бо пісьменнікі атрымліваюць не толькі ганарары за кнігу, але і адлічэнні за дадрукоўку, а развіццё электроннага пірацтва дадрукоўку мінімізуе».
У цэлым жа, пісьменніца лічыць, што ў любой дзейнасці «матэрыяльны аспект не важны». «Я думаю, што людзі павінныя хадзіць на працу, каб ствараць нешта прыгожае, тое, чаго да іх у свеце не існавала, і атрымліваць ад гэтага задавальненне. Грошы — гэта другасна», — кажа Вольга Тарасевіч.
