Нешта падгніла ў нашай роднай дыктатуры. Сёлета кабінэт міністраў вырашыў ня ўводзіць абавязковай школьнай формы.
Асабіста я па БТ бачыў як мінімум дзьве праграмы ў падтрымку ўніфікацыі школьных манатак, правільна, думаю, даўно пара «па шматлікіх просьбах працоўных увесьці стандарт школьнай формы: для хлопчыкаў — зялёныя пінжакі і чырвоныя штаны, для дзяўчынак — чырвоныя блюзкі ды зялёныя спаднічкі, плюс значок члена БРСМ». І раптам чытаю ў «Саўбелцы»: «Сёлета Мінадукацыі толькі рэкамэндавала вучням дзелавы стыль».
Гэта як жа зразумець, таварышы? Чарлі Мэнсан на сваім іміджы трансвэстыта зарабіў мільярд баксаў лавандоса. Хто скажа, што гэта не дзелавы стыль?
А што такое «рэкамэндаваць»? Прыгадайце, калі апошні раз якое-небудзь міністэрства нешта «рэкамэндавала» грамадзянам? Што замінала чыноўнікам адкінуць каронны трук: у адпаведнасьці з Дырэктывай надзяліць канкрэтнае атэлье або камбінат манапольным правам адзяваць вучняў дадзенай школы або рэгіёну. А каб не дапусьціць дэмпінгу з Кітаю або Ўкраіны, увесьці спэцыяльныя акцызныя маркі на ўсю намэнклятуру тэкстыльных вырабаў, уключаючы шкарпэткі і ніжнюю бялізну.
Ніколі не паверу, што праблема пераходу на адзіную форму завязана на грошах. У той жа «Саўбелцы» нейкі спэцыяліст сьцьвярджае, што праз асаблівасьці сынтэтыкі дзецям трэба набываць зімні і летні варыянты школьных касьцюмаў. Для любой беларускай сям’і двойчы на год мяняць гардэроб дзіцяці — як мазырскай «Славіі» зьліць чарговы матч.
Таму я прапаную сваю вэрсію: беларускія Макаранкі і Пэсталёцы ніяк ня могуць дасягнуць адзінага эстэтычнага пункту гледжаньня.
Стэнаграма паседжаньня Мінадукацыі аб школьнай форме, на маю думку, мусіла б выглядаць наступным чынам:
Міністар: Якія будуць прапановы?
Першы намесьнік: Прапаную стыль пад рэп: гэта самы антыбушаўскі фасон у сьвеце, хлопчыкі ў байках з капелюхамі і надпісамі на грудзях «Yankees, go home from Iraq». Дзяўчаты — у майтках-стрынгах, каб можна было прачытаць антыэўразьвязаўскае тату ніжэй сьпіны.
Другі намесьнік: «Я прапаную стандартны славянскі стыль, які б адлюстроўваў геапалітычны выбар дзяржавы. Дзяўчынкі ў какошніках і доўгіх па пяты сукенках — каб не было ніякіх сэксуальных намёкаў. Хлопчыкі — у белых кашулях са слуцкімі паясамі.
Міністар: мне падабаецца першая ідэя, другая — занадта нацыяналістычная. Аднак, каб перавесьці прадпрыемствы на вытворчасьць баек ды стрынгаў, патрэбны нейкі час. Давайце сёлета яшчэ паходзім у дзелавых касьцюмах.
А магчыма, міністры проста навучаны замежным вопытам. Нядаўна мой знаёмы прыехаў з Пхэньяну і кажа, што іхняя залатая моладзь, каб адрозьнівацца ад сваіх пагодкаў-плебэяў, узяла за моду насіць значак з выявай любімага Кім Чэн Іра на адвароце кашулі, а суседняя школа, каб адрозьнівацца ад тых мажораў, той жа самы значак вешае на іншае месца.
Каб у нас такога чаго ня выйшла з новай формай.
