У гарадку — пекны вакзал, нябедны музэй і шматколерная незалежная газэта «Інформ-прагулка». Няма ў Лунінцы шахматнага клюбу, дарма што прыхільнікаў Каісы хапала заўсёды — і «за польскім часам», і ў савецкім тумане. Напрыклад, нямала шахматыстаў сярод рабочых мікашэвіцкага «Граніту»: яны там ладзяць свае спартакіяды.
Гутарачы зь летапісцам лунінецкіх шахмат Вадзімам Жылком, разумееш, як шмат залежыць ад асобы. Жыў у Мікашэвічах трэнэр Уладзімер Хіргій — і яго выхаванцы Слава Дутчак, Алег Ліцкевіч заваёўвалі мэдалі на абласных спартакіядах. Зьехаў Хіргій на Магілёўшчыну — жыцьцё сьціхла. Цяперашнія трэнэры — «прагматыкі»: ігнаруючы культурны падмурак шахмат, «дрэсіруюць» вучняў, убіваючы ў галовы нацэленасьць на вынік. Але вынікаў не відаць і праз лупу.
Уключэньне шахмат у праграму гарадзкіх сьвятаў ды мэмарыялы партызана Кулакевіча, якія штовесну ладзяцца пад эгідай раённага ўпраўленьня спорту ў розных кутках рэгіёну, — вось і ўсе яркія падзеі.
Калі мала прасторы для практыкі, шахматысты вынаходзяць сродкі для дыстанцыйных зносінаў… Раней хлопцы з гуртка пры цэнтры дзіцячай творчасьці актыўна ўдзельнічалі ў конкурсах БТ, што ладзіла Кіра Зварыкіна ў праграме «Пра шахматы і шахматыстаў». Адзін зь пераможцаў тых конкурсаў — шматразовы чэмпіён раёну Ўладзіслаў Каташук — стаў кампазытарам і вядомым у Берасьці трэнэрам.
Сёй-той у Лунінцы гуляе празь перапіску, аднак перапісачнікаў — жменька. Затое жыве ў горадзе Сяргей Сахвон, які пераклаў на беларускую мову аўстралійскую шахматную праграму, вывесіўшы спасылку на сваім сайце. «Чаму менавіта аўстралійскую? Я паспрабаваў папрактыкавацца ў перакладзе чаго-небудзь на беларускую мову», — тлумачыць сп.Сахвон. Гэтым «чым-небудзь» і аказалася «KchessElite» работы Роба Макдонэла.
У 1990-я нямала чытачоў прыцягнуў шахаддзел у раённай газэце «Лунінецкія навіны», а цяпер В.Жылко ладзіць аж VIII конкурс рашэньня і складаньня задач у «Інформ-прагулцы». Свае творы ў Лунінец дасылаюць кампазытары з паловы сьвету, ад Берасьця да Магадану; вядома, рашальнікам такая разнастайнасьць даспадобы.
Чым ганарацца лунінецкія аматары шахмат, дык гэта выдавецкімі справамі. З пачатку 1990-х у мястэчку накладам 100 асобнікаў выходзіць адзіны ў краіне бюлетэнь па шахматнай кампазыцыі «Альбино». Тутсама выдаюцца брашуры мясцовых аўтараў на шахматную тэму: «Дзьве музы», «Кропка на шахматнай карце». Як дадатак да «Альбино» сёлета выпушчаны і зборнічак задач Мікалая Наруця, праблеміста з Плешчаніц.
Так, шахматна-шашачны клюб — не самамэта. Як кажа сп.Жылко, «безь яго неяк адаптаваліся». У кастрычніку ён плянуе правесьці чарговы чэмпіянат раёну па шахматах і шашках на базе гуртка «Фэрзь», з дапамогай райвыканкаму.
Дзе загрузіць белмоўную шахматную праграму: http://luninetsm.at.tut.by/chess.html.
