Рэкляма — рухавік прагрэсу. Але, як кожны рухавік, працаваць яна мусіць бездакорна. Апошнім часам усё часьцей сустракаецца рэкляма па-беларуску. Сярод прыхільнікаў нашае мовы зьяўляюцца ня толькі сусьветныя вытворцы бытавой тэхнікі, сродкаў сувязі ды аўтамабіляў, але й айчынныя прадпрыемствы — як буйныя, так і дробныя. Па-беларуску афармляюцца вітрыны крамаў і кавярняў, транспартныя прыпынкі. І тут не заўсёды пануе прыгожая й бездакорная мова. Адзін з вытворцаў прапануе чыпсы з «густам цыбулі і сьмятаны». А можна пачуць і такое: «Пей «Пэпсі» і выйграй…». Уражаньне, што нехта пашкадаваў часу і сродкаў на спэцыялістаў у галіне перакладу. У любым разе выходзіць непрыгожа і непрафэсійна, што адбіваецца на прэстыжы тых, хто мае такі падыход да рэклямы свайго тавару. Пагатоў ёсьць вартыя перайманьня прыклады, калі справу давяраюць спэцыялістам — тое ж Таварыства беларускай мовы ніколі не адмовіць у паслугах.
Таксама сярод беларускамоўных рэклямадаўцаў ёсьць пасьлядоўныя — такія, што не абмяжоўваюцца толькі друкаванай рэклямай і бігбордамі, але і маюць сайты ў Інтэрнэце па-беларуску. Для кагосьці мова — толькі фасад. Тая ж «Крыніца» ня можа не раздражняць незразумелымі надпісамі на контрэтыкетках піўных пляшак — «Криница» «Класичнае».
Назвы крамаў і іх вітрыны таксама пакідаюць шмат пытаньняў. Адна з кавярняў, разьмешчаная на нядаўна перайменаваным праспэкце, прапануючы францускую выпечку, «шаноўна» запрашае сваіх наведнікаў. А жыхары Серабранкі прычакалі нарэшце адкрыцьця мінімаркету зь дзіўнай назвай «Серебрянная вежа». Чаму не «Залатая башня»?
Але ня можа ня цешыць вока наш адказ «Оранжевому верблюду» — крама дзіцячай вопраткі з трапнай назвай «Апранайка». Так і просіцца ўсьлед назва для дарослай установы адпачынку — стрыптыз-бару — «Распранайка».
Дзякуючы клопату сяброў ТБМ беларуская мова гучыць у транспарце. Але й тут здараюцца нечаканасьці і імправізацыі. Асабліва паказальным у гэтым выпадку зьяўляецца соты аўтобусны маршрут. Шаноўнаму спадарству тут настойліва раяць «не перебегать дорогу перед движущимся транспортом», а таксама «предъявлять документы на проезд кандуктару або вадзiцелю». Па лёгіцы такога перакладу, пачуўшы тое самае цалкам па-беларуску, шаноўнае спадарства тут жа кінецца пад першы ж транспартны сродак і наадрэз адмовіцца предъявлять неабходныя дакумэнты.
Выклікае нараканьні гараджан і афармленьне прыпынкаў. У газэту «Ва-банк» зьвярнуліся жыхары вуліцы Лящинскага (па вэрсіі дарожнай службы, што афармляла аўтобусны прыпынак).
Сталіца ў гэтым сэнсе не выключэньне. У Горадні можна прагуляцца па ул.Цеглянной, выйсьці на прыпынку «Рэмбытцехніка» і пад’есьці «сасісек» у прывакзальнай забягалаўцы.
Зрэшты, будзем аптымістамі. Будучыня за пісьменнай і прыгожай мовай, а што да кур’ёзаў і ляпаў, то друкаванае слова зробіць сваю справу — дамалявалі ж коскі на афіцыёзных плякатах «Квітней, Беларусь!»
