Пагромы — адзіны сродак для беларускіх чыноўнікаў прабіць жалезную візавую заслону.
У сакавіку майго знаёмага абламалі з францускай візай. Спаткаў яго пасьля на «Ўзвышшы», дзе ён, запіваючы крыўду, роў: «Ня трэба нам бераг турэцкі!» У сп.Чаргінца не такія моцныя нэрвы. Замест таго каб мужна нажэрціся пасьля таго, як яго кінулі зь візай у ЗША, аўтар «Вам — заданьня» заклікаў МЗС больш жорстка падыходзіць да пытаньня аб наданьні права ўезду ў краіну замежным палітыкам.
Эфэкт дэмаршу наўрад ці будзе моцны. Калі дапусьціць, што Тоні Блэр вядзе дзёньнік, ня думаю, што на мінулым тыдні ў ім зьявіўся запіс: «10.11.05. Пасьля заявы Чаргінца ніколі ў жыцьці не змагу ўбачыць сваіх куміраў з «Зорнага дыліжансу».
На месцы «неўязных» я б зьвярнуўся да вопыту абарыгенаў парыскіх прадмесьцяў. Хіба яны не такая ж каста «недатыкальных», як і нашы мандарыны? Так яны й жылі ў сваім гета, пакуль не пачалі ўзбухаць. Натуральна, цяпер іх праблемы заўважылі. Пагромы — адзіны сродак для чыноўнікаў прабіць жалезную візавую заслону. Хочаце ў Шэнген? У такім разе выпускі «Эўраньюс» сама меней месяц павінны пачынацца рэпартажам: «Працягваюцца антышыракаўскія пагромы ў менскім прыгарадзе Дразды. Паводле чутак, іх прычынай стала няшчаснае здарэньне: кававарка францускай фірмы «Moulinex» стукнула токам аднаго з дэпутатаў палаты прадстаўнікоў. Гэта стала апошняй кропляй для зацюканых эўрапейскімі санкцыямі беларускіх кіраўнікоў. Начамі дэпутаты палаты і члены ўраду, узброіўшыся клюшкамі, бегаюць па квартале і паляць тачкі. Спэцназ бясьсільны».
Натуральна, спачатку заходняя прэса будзе асьвятляць пагромы ў Драздах у тым жа духу, у якім «Саўбелка» асьвятляе хваляваньні ў Францыі. Пісаць, што «пагромшчыкам у ЭЗ трэба аднаго: палапаць бляндынак». Каб замаўчаць праўду, у ход пойдзе байка аб рэлігійнай змове. «Банды пажылых праваслаўных атэістаў сёньня тэрарызуюць Дразды. Заўтра — каталіцкая Эўропа?» Які-небудзь хвацкі пісака, як і яго калега ў «СБ», закліча вырашыць пытаньне «хірургічным сродкам» — дэпартаваць драздоўскую шпану з Эўропы на гістарычную радзіму — у Кенію, дзе ў Алдувайскай даліне, як лічыцца, зьявіўся першы гома сапіенс.
Аднак, паколькі ў эўрапейскім дыскурсе пераважаюць сэнтымэнтальныя левыя, хутка настрой зьменіцца. Пачнуцца перамовы, падачкі і нарэшце доўгачаканыя, прыемна пахнучыя візы.
Дык што, сп.Чаргінец, будзем далей заявы прымаць ці ў краму — купляць клюшкі?
