Літоўцы ўсё яшчэ пабойваюцца беларускіх прэтэнзій на спадчыну Вялікага Княства Літоўскага і Вільню. Хоць Літва паслядоўна падтрымлівае змаганне беларускай апазіцыі за незалежнасць і свабоду сваёй краіны, часам лунае і рэха старых канфліктаў. Такое водгулле адчулася і ў артыкуле самай уплывовай літоўскай газеты «Летувос рытас» за 31 сакавіка.
Матэрыял называецца «На гары Гедыміна — змаганне са сцягамі іншых дзяржаў». Нагодай для артыкула стаў інцыдэнт, што здарыўся ў часе шэсця памяці Кастуся Каліноўскага.Беларусы Вільні традыцыйна ладзяць яго 23 сакавіка. Гэта амаль супадае з Днём Волі.
Існуе думка, што паўстанца Каліноўскага пахавалі на замкавай гары, дзе тады стаяў расійскі гарнізон. Таму беларускія актывісты сканчаюць шэсце акурат там.
Гэтым разам хлопцы спрабавалі занесцібел-чырвона-белыя сцягі і на вежу. Аднак супрацоўнікі Нацыянальнага музея, якому належаць будынкі на гары, паклікалі паліцыянтаў, і тыя змусілі беларусаў пакінуць сцягі пад вежай.
Літоўцы не забараняюць дэманстрацый пад сцягамі іншых нацый. У тым ліку і на гары Гедыміна можна хадзіць з любымі сцягамі. Гэта не тое, што ў Мінску, дзе за
Пытанне сцяга мае для літоўцаў асаблівае значэнне ў сувязі з гісторыяйНездарма сёлета ўжо двойчы спынялі спробы ўзняць над вежайпольска-літоўскіх адносін і спрэчак за Вільню.
Літоўскі трыкалор быў упершыню ўзняты над вежай Гедыміна 25 красавіка 1918 года па рашэнні літоўскай Тарыбы.Ён вярнуўся на вежу 7 кастрычніка 1988 года — яшчэ як «гістарычны», а не «дзяржаўны».
Літва высакародна дапамагае працы Еўрапейскага гуманітарнага ўніверсітэта, Дома правоў чалавека, дзясяткаў іншых грамадскіх арганізацый, што не маюць магчымасці працаваць у Беларусі. Дзякуючы Літве, адбываюцца канцэрты беларускамоўных гуртоў, публікуюцца кнігі на беларускай мове. Гэтая салідарнасць неацэнная.
Важна, каб і беларусы, і літоўцы паважалі нацыянальныя пачуцці адны адных, бо ад узаемаразумення і ўзаемападтрымкі нашых народаў, як і 600 гадоў таму, залежыць іх выжыванне і развіццё.
