Беларуская партыя зялёных выступіла са зваротам да памочніцы прэзідэнта Наталлі Пяткевіч. Нагодай стала інтэрв’ю чыноўніцы, у якім тая расказала, што з’яўляецца аматаркай уседарожнікаў.

Прыводзім зварот у скарочаным выглядзе:

«… Яна між іншым сказала, што

перад ўсімі аўто аддае перавагу ўседарожнікам і што калісьці набыццё „джыпа“ стала для яе „выкананнем даўняй мары“.
А таксама, што яе вельмі раздражняюць ўдзельнікі дарожнага руху „з некарэктным і некультурнымі паводзінамі“, а яшчэ не падабаюцца „чайнікі, якія рухаюцца па трэцяй паласе з нізкай хуткасцю“. А потым шаноўная памочніца прэзідэнта раптам прызналася, што
сама мае адну, па яе словах, „слабасць“ — любіць „высокую хуткасць“, і гэта часам „адбіваецца на талоне“: памочніка прэзідэнта спыняюць і штрафуюць…

Потым Наталля Пяткевіч заўважыла, што на выбар уседарожніка паўплывала тое, што ёй „падабаецца, калі на машыне можна спакойна ехаць, не думаючы пра сумёты і бардзюры“. Забыўшыся, верагодна, што,

па-першае, бардзюр, уласна, абмяжоўвае прастору аўтамабільнага самавольства, адмяжоўваючы месца для жыццядзейнасці пешахода і веласіпедыста, а гурбы, па-другое — гэта дакладна такія ж індыкатары якасці дзяржаўнага кіравання, якімі з’яўляюцца рост рэальных даходаў насельніцтва і ступень даступнасці дзяржаўных паслуг.
У чым усе мы нядаўна змаглі пераканацца, калі на Беларусь абрынуўся шквальным ветрам і снежнымі намецямі цыклон „Хавер“, і ў чым пасля нас ужо не раз пераконваліся жыхары „брацкіх“ Украіны і Расіі.
Аднак» больш засмучае той факт, што дэманстрацыя свайго сацыяльнага поспеху чамусьці не лічыцца сп-няй Пяткевіч чымсьці ганебным.
Набыццё вышэйшым беларускім чыноўнікам адносна «дарагога» у вартасным выражэнні аўтамабіля прэстыжнага класа або маркі ў тых складаных эканамічных умовах, у якіх значная частка насельніцтва Беларусі вымушана фактычна «выжываць», не можа быць расцэнена ніяк інакш, як выклік грамадскай думцы. У той час як, па нашым глыбокім перакананні, дзяржаўнаму чыноўніку як нікому іншаму павінна быць ўласцівая асабістая сціпласць і асаблівая адказнасць у выбары вытворцы гадзінніка, касцюма або віду транспартнага сродку.

Акрамя таго,

абраны спадарыняй Пяткевіч фармат аўтамабіля наўрад ці можа быць прыняты ў якасці прымальнага для горада з пункту гледжання яго экалагічнасці і эканамічнасці. Аб’ёму рухавіка пазадарожніка (у сярэднім 2,6 л супраць 1,7 л у легкавога аўтамабіля) адпавядае і ўзровень спажывання паліва (13–15 літраў на 100 км у «гарадскім цыкле», супраць 6–8 літраў у легкавога) — так што наўрад ці гэтыя аўтамабілі можна аднесці да класа эканамічных.
Усё гэта, у сваю чаргу, адбіваецца на павелічэнні аб’ёмаў эмісіі ў атмасферу выхлапных газаў, асноўнымі кампанентамі якіх з’яўляюцца вуглякіслы і «угарны» газы…
Таму мы заклікаем Наталлю Пяткевіч, роўна як і ўсіх іншых прадстаўнікоў беларускай кіруючай эліты, паслужыць асабістым прыкладам у працэсе фарміравання ў насельніцтва адказных сацыяльна-экалагічных паводзін, немалаважным элементам якіх з’яўляецца усвядомлены выбар эканамічных і экалагічных відаў транспартных сродкаў.
Аж да таго, каб пераняць у сваіх замежных калегаў карысную звычку ездзіць у грамадскім транспарце і так стаць бліжэй да народу.
У не меншай — а можа быць нават і ў большай — ступені гэта тычыцца кіраўнікоў беларускай «сістэмнай» апазіцыі, якія так імкнуцца да таго, каб ўліцца ў шэрагі гэтай прывілеяванай палітычнай групы.
Даўно не сакрэт, што яны таксама аддаюць перавагу аўтамабілям прэстыжных «буржуазных» класаў: «Лексусы», кроссоверы «Вольва», «Лэндроверы» і гэтак далей. Але з гэтага з неабходнасцю выцякае толькі тое, што і яны з такой жа дзіўнай абыякавасцю адносяцца да экалагічнай сітуацыі ў беларускіх гарадах і мястэчках, як і беларускія чыноўнікі, роўна як таксама не супраць прадэманстраваць суайчыннікам свой больш высокі, з іх пункту гледжання, сацыяльны статус.
Клас
0
Панылы сорам
0
Ха-ха
0
Ого
0
Сумна
0
Абуральна
0