Фота зроблена настаўніцай Шчарбінінай да рамонту.
Фота зроблена настаўніцай Шчарбінінай да рамонту.
Фота зроблена настаўніцай Шчарбінінай да рамонту.
Фота зроблена настаўніцай Шчарбінінай да рамонту.
Фота зроблена настаўніцай Шчарбінінай да рамонту.
Фота зроблена настаўніцай Шчарбінінай пасля рамонту.
Фота зроблена настаўніцай Шчарбінінай пасля рамонту.
Фота зроблена настаўніцай Шчарбінінай пасля рамонту.
Фота зроблена настаўніцай Шчарбінінай пасля рамонту.
Жанна Шчарбініна з вёскі Аўсянка Горацкага раёна да нядаўняга часу працавала настаўніцай у мясцовай школе. Цяпер яна вымушана сысці з працы. Жанна баіцца, што ў яе могуць адабраць і яе прыёмную дачку.
Пра настаўніцу працы з Аўсянкі беларусы даведаліся ў канцы жніўня, калі яна звярнулася ў СМІ і паказала, у якім жудасным кабінеце даводзіцца навучаць школьнікаў.
«У гэтым кабінеце не рабілі рамонту сем гадоў. Калі я вярнулася з летняга адпачынку, ён знаходзіўся ў тым самым стане, што і раней, хоць у школе праводзіўся рамонт. Я напісала ў Міністэрства адукацыі, яны перакінулі ліст у Горацкі райвыканкам. Адтуль адказалі, што ў школе рамонт рабілі. Хоць мой кабінет ён не закрануў. Таму ў мяне не засталося іншага выбару, як звярнуцца да журналістаў», — расказвае Шчарбініна.
Да лядовага палаца — на папутках
Жанна Шчарбініна сумяшчае працу з грамадскай дзейнасцю. Яна з’яўляецца дэпутатам Аўсянкаўскага сельскага савета і сябрам Аргкамітэта па стварэнні партыі БХД. Жанна кажа, што палітычнай дзейнасцю пачала займацца выпадкова, але небеспаспяхова. Дзякуючы яе зваротам удалося пабудаваць станцыю абезжалезвання вады ў Аўсянцы і прадухіліць узбуйненне свінагадоўчага комплексу побач з вёскай. Будаваць планавалі ў абыход экалагічнага заканадаўства.
Аднак пасля асвятлення ў СМІ сітуацыі ў школе ціск на настаўніцу ўзмацніўся. «Рамонт усё ж зрабілі, але ці гэта можна назваць рамонтам? Знізу наклеілі шпалерную стужачку, а на ўсё астатняе не звярнулі ўвагі. У кабінеце не працуе асвятленне, шыбы трухлявыя», — кажа яна.
Дзіўная эканомія
Кабінет, поводле Шчарбінінай, не адзіная праблема школы. «На рамонт было выдзелена 750 мільёнаў рублёў. На іх усталявалі шклопакеты ў басейн, які ўваходзіць у склад школьнага спорткомплексу. Раней гэты басейн працаваў толькі ў час ацяпляльнага сезону, а з кастрычніка 2012 ён не функцыянуе зусім! Пры гэтым сярод персанала школы застаюцца супрацоўнікі, адказныя за басейн. Напрыклад, у нас ёсць пасада хларыста. Увесь гэты час яны атрымліваюць заробак. Таксама ў каштарыс школы ўключаны заняткі па плаванні», — абураецца Жана Шчарбініна.
Дэпутатка ўжо даслала ліст у КДК з патрабаваннем разабрацца ў мэтазгоднасці выдаткоўвання грошай на ўтрыманне басейна. Сітуацыю ў калектыве Жанна таксама не называе здаровай.
«У нас звольнілася многа настаўнікаў. Цяпер у школе з 140 вучнямі працуюць 21 настаўнік і 22 тэхнічныя супрацоўнікі, хоць гэта не перашкаджае дырэктарцы пастаянна нагружаць настаўнікаў іншай працай: праполкамі клумб і суправаджэннем вучняў у аўтобусах. У выніку ў пачатку верасня я звольнілася па ўласным жаданні, бо не хацела больш знаходзіцца ў абстаноўцы непавагі да сябе», — паведамляе Жанна.
Таня ў небяспецы
Цяпер Шчарбініна на поўную стаўку працуе прыёмнай маці — яна ўжо цягам пяці гадоў выхоўвае дачку Таццяну.
«Неўзабаве пасля таго, як я напісала заяву, да мяне прыехалі правяраючыя з раённага аддзела адукацыі. Сустрэча з імі ледзь не давяла мяне да нервовага зрыву. У выніку праверкі яны напісалі пратакол, згодна з якім маёй прыёмнай дачцэ няма дзе захоўваць адзенне і канцылярскія прылады. Яны пагутарылі з ёй ў школе. Не ведаю, што яны ў яе пыталі, аднак указалі, што Таня ноччу падае з двухпавярховага ложка, хоць такога ніколі не здаралася! Ды і хібы за пяць гадоў праверак чамусьці знайшлі толькі цяпер.
Да таго ж мяне абвінавацілі ў «катэгарычнай адмове браць другое прыёмнае дзіця». Насамрэч, у дамове прыёмнай маці дадалі пункт аб абавязковым другім дзіцяці — такім чынам выконваюць загад Лукашэнкі скараціць колькасць дзіцячых дамоў. Але я не магу гэта зрабіць, бо ў мяне не хапае метражу жылплошчы», — кажа Шчарбініна.
У выніку Жанна напісала тлумачальную, але ўсё ж баіцца, што чыноўнікі могуць і забраць яе прыёмную дачку. Пры гэтым праца прыёмнай маці застаецца адзіным сродкам даходу яе сям’і. «У школу я вяртацца не збіраюся, а ў вёсцы працы знайсці амаль немагчыма», — тлумачыць былая настаўніца.
