Лета, душна. Агульны вагон укамплектаваны пад завязку. Ног не выцягнуць, не размяцца. Цесна так, што калі ў суседнім «адсеку» суседка, якая сядзіць спінаю да мяне, схіліцца над крыжаванкаю, то можна проста працягнуць руку, каб схапіць яе за азадак. Мы адправіліся ў шлях а 17:59. На месцы мы будзем у 22:37.
Крысціна Т. і Крысціна В. з'язджаюць з Віцебска. З'язджаюць ненадоўга: на досвітку наступнага дня ім прыйдзецца ўзяць зваротны квіток.
Бландынка і брунэтка накіроўваюцца ў сталіцу, каб трапіць на вечарыну ў любімы начны клуб Dozari.
Дарога доўгая
У кожнага ў сталіцы свае справы.
«Magna res est amor» - татуіроўка на назе Крысціны Т. У перакладзе з латыні «Вялікая справа -- каханне». Крысціна плануе яшчэ адну татуіроўку, «вялікага дракона з ценямі на баку".
У Мінску дома ў сяброўкі Рэгіны.
«Я люблю ўсякія фотасесіі і здымкі».
У чаканні таксі. Нас чакае прэпаці ў Golden Coffee.
Зменны абутак: у клубнага жыцця свой этыкет, свае правілы.
Крысціна і Рэгіна пазіруюць ля ўваходу ў бар. Бомж Віктар просіць міласціну.
Per Aspera Ad Astra. Праз прахадную Мінскага прыборабудаўнічага завода - у начны клуб. Прыехалі.
Крысціна Т. і Крысціна В. з'язджаюць з Віцебска. З'язджаюць ненадоўга: на досвітку наступнага дня ім прыйдзецца ўзяць зваротны квіток.
Так здараецца часта. Часам раз на два тыдні, а часам і пару разоў на тыдзень – дзяўчаты вырываюцца з роднага горада, каб трапіць на вечарыну ў сталічны клуб. Крысціны едуць у Dozari.
У дарозе яны стрыманыя і строгія. Крысціна Т. прыціскае да грудзей цалафанавы мяшок са зменным абуткам. У Крысціны В. клатч і пакецік з арэшкамі. Дыялог развіваецца складана. Дамы трохі хвалююцца:
— Хочаце паказаць, як калхозніцы едуць у сталіцу? — спытала адна з Крысцін, калі мы гаварылі з ёй па тэлефоне тыдзень таму, калі я навязваўся ў кампаньёны.
Перакур у Оршы. На пероне мы гаворым пра начное жыццё. Дзяўчаты грэбуюць віцебскімі клубамі. Крысціна В. ажыўляецца, калі гутарка тычыцца сталічных спраў.
— Я спынілася на Dozari і Mojito. Яшчэ крута ў Blackhall бар, там Сяргей Лазараў быў на адкрыцці. Яшчэ — Millenium і Next. Астатнія клубы ўсе петушацкія.
Крысціна Т. распавядае, што вучыцца ў Смаленску, а яшчэ яна дыпламаваны майстар па нарошчванні пазногцяў. Крысціна В. паведамляе, што паступае ў Інстытут журналістыкі. Матывацыя — покліч душы.
Дзень хіліцца да захаду, людзі зацягваюць у вагоны леапардавыя баулы.
Dolce Vita
— Тут ёсць жыццё, ёсць начное жыццё! — крычыць Крысціна В. Вецер, які ўрываецца ў акенца, трэпле ёй валасы. Мы ўжо ў Мінску, насычаныя дарожным пылам і потам, едзем на таксі кудысьці за МКАД. Там жыве Рэгіна, як прадстаўляюць яе сяброўкі, прафесійная мадэль. Гэта перавалачны пункт — пункт збору на танцы.
Мы крыху часу бавім у кватэры. Дзяўчаты збіраюцца хутка, сціслыя тэрміны не прадугледжваюць працяглага і дэталёвага пераўвасаблення.
Неспрактыкаваны і няўзброены погляд можа папросту не заўважыць тонкасцяў метамарфозы. Дываны і глянец паркету хаваюць уколы шпілек, што нагадваюць дзюбы экзатычных птушак. Таксісты адзін за адным па тэлефоне адмаўляюцца ехаць у наш прытулак у мінскім вест-эндзе; люстэрка ў ажурных рамах і шыкоўны крышталь з секцыі адлюстроўваюць зборы. Мы зноў размаўляем пра начное жыццё.
Крысціна Т.:
— У Dozari вельмі прыгожы інтэр'ер. Гэта па-першае. Па-другое, музыка. У мінулы раз мы патрапілі на trap-вечарыну: сучасная музыка, «тыц-тыц». І ўсё танцавалі. А калі не падабаецца, заўсёды можна пайсці ў Mojito, там іншая музыка.
Калі глядзець праўдзе ў вочы, то ў асноўным людзі ходзяць у клуб, каб знаёміцца. Дзяўчаты, каб знаёміцца з хлопцамі. Хлопцы, каб пазнаёміцца або пацешыцца з дзяўчатамі. Я так сабе гэта ўяўляю. Па некаторых дзяўчатах гэта бачна. Але асноўная частка ходзіць туды, каб тусануць канкрэтна, адпачыць ад вучобы.
Людзі ў клуб ходзяць розныя. Багатыя замаўляюць стол, яго накрываюць. Яны ў сваёй кампаніі. Звычайныя студэнты менш сабе дазваляюць.
Мы частаваліся рознымі кактэйлямі, бралі адзін за 80 000 — самы танны. Жах, калі шчыра. Самы лепшы махіта за 120 000: лайм, лімон, усё такое. Знаёмствы ў клубе мімалётныя. Калі хлопец падыходзіць, то першая думка ў яго — адразу адвесці дзяўчыну. Але я прыходжу проста адрывацца. Не, можна, вядома, на хлопца паглядзець, але калі пачынаецца «паехалі да мяне», то я адразу сканчаю размову.
«Камон эўрыбадзі»
Перадпаці. Golden Coffee. Крысціна В. характарызуе месца як «мажорнае». Усярэдзіне паўзмрок, ажыўлена, мы п'ём гарбату і гаворым пра прыўкраснае. Рэгіна распавядае, што глядзіць Бёртана і Чапліна. Крысціна Т. любіць фільмы жахаў. Крысціна В. чытае кнігі Мінаева. Яна лічыць, што апісаныя там тыпажы блізкія да рэальнасці.
З'яўляецца афіцыянтка і прыносіць тры запацелыя шклянкі. Гэта падарунак дамам, але ад каго – сакрэт.
— Разгон! — кажуць дамы. Піць яны, праўда, не збіраюцца, калі толькі трохі, з ветлівасці. Праз якіх–небудзь дзесяць хвілін да нас прыбывае новая партыя напояў. Патаемная мова жаночых жэстаў, амаль непрыкметных рухаў вачамі і паўнамёкаў ідэнтыфікуе інкогніта.
Я прашу Крысціну В. апісаць яго:
— Размаўляе па тэлефоне. У белай майцы. У яго згублены позірк. То туды. То сюды. Ён не разумее, як яму правесці гэты вечар. Ён адвярнуўся. У яго пяты айфон. Яго сённяшні вечар нявызначаны. Ён тэлефануе аднаму. Той не бярэ трубку. Ён павінен зразумець, што рабіць сёння вечарам. Ці, можа, ён … Калі мы будзем чокацца гэтымі кактэйлямі, мы ўважліва паглядзім на яго …
Дзяўчаты чокаюцца, але зноў амаль не п'юць. Крысціна В. крычыць на ўвесь бар, відавочна, каб пачулі і паверхам ніжэй: «Добры чалавек, дзякуй табе!»
Яны не хочуць пакрыўдзіць незнаёмца з неспакойнай сківіцай, таму непрыкметна, наколькі гэта магчыма, зліваюць кактэйлі ў чайнік. На суседнім століку Крысціна В. пакідае сурвэтку з нумарам тэлефона і сэрцайкам.
Час ехаць у клуб. Каля бара Крысцін перахоплівае валацуга Віктар з мыліцамі. Ён просіць дробязь і з задавальненнем прымае ўдзел у імправізаванай фотасесіі з нашымі кругласутачнымі тусоўшчыцамі.
Далей усё хутка. Пару паваротаў. Начная прахалода, пусты праспект. Машыны ля клуба. Шкляная прахадная завода. Сушы-бар. Хлопцы на клумбе п'юць з пластыкавых шкляначак. Сукенкі і міні. Па плітцы стукаюць абцасікі. Агеньчыкі… Агеньчыкі…
