REUTERS/Gleb Garanich
Экс-футбаліст мінскага «Дынама» Аляксандр Данілаў, які жыве з сям'ёй у Кіеве, — пра тое, навошта ўкраінцы робяць рэвалюцыю.
— Вам спакойна ў Кіеве?
— Абсалютна. Беспарадкі і ўся дзвіжуха праходзяць толькі ў цэнтры горада. Астатнія раёны жывуць спакойным жыццём. Нават не адчуваецца чагосьці асаблівага. Вядома, вакол Еўрамайдану шмат шуміхі. Усе яго абмяркоўваюць, нешта кажуць з гэтай нагоды.
Пры гэтым народ рэгулярна ходзіць на працу. Школы, дзіцячыя сады, крамы, іншыя ўстановы функцыянуюць у штатным рэжыме.
— Вам даводзілася бываць на Еўрамайдане?
— Я не хадзіў на мітынгі. Займаюся рашэннем больш важных для сябе пытанняў. Але прыходзілася праязджаць на машыне па цэнтральнай частцы горада.
— Што вы бачылі?
— Бачыў людзей у камуфляжы і касках, пабітую плітку, як шыны гараць. Становішча не выклікае станоўчых эмоцый. Нават не ведаю, што сказаць з гэтай нагоды. У гэтай сітуацыі я за ўкраінскі народ! Праўда, давайце не будзем закранаць палітычныя пытанні.
— Добра. Скажыце, вы нармальна перасоўваліся на машыне па цэнтры Кіева?
— Апошнія тры дні я не быў у сталіцы. Да гэтага абсалютна бесперашкодна можна было праехаць па тым жа Хрышчаціку і вуліцы Грушэўскага. Праўда, зараз сябры распавядаюць, што рух у гэтых раёнах пачынае перакрывацца салдатамі і супрацоўнікамі праваахоўных органаў. Зараз туды проста так не пройдзеш.
— Вы былі сведкам беспарадкаў у Кіеве?
- Калі праязджаў міма мітынгоўцаў днём, усё было спакойна. Звычайна актыўныя дзеянні пачынаюцца бліжэй да ночы.
Бойкі паміж праваахоўнымі органамі і народам — гэта страшна.
— Бліжэй да вечара просіце жонку і дзяцей заставацца дома?
— За родных не баюся. Яны ўсе самі разумеюць. Калі прыязджаў у Беларусь да бацькоў, яны жахаліся, нагледзеўшыся тэлевізара. Кажуць, маўляў, у вас там вайна, як вы жывяце?
Ведаю, многія беларусы баяцца ехаць на адпачынак праз Кіеў. Ім можна нічога не баяцца.
Калі жывеш у раёне левага берага Кіева, там наогул нічога не чуваць.
Адзначу, што людзям ва Украіне не абыякавы лёс свайго народа. Многія кіяўляне ходзяць на акцыі пратэсту. Пры гэтым жыццё ў горадзе зусім не змянілася. У Кіеве няма хаосу.
Цікавасць да Еўрамайдану і шуміха вакол яго выкліканыя уплывам СМІ.
— Добра, калі так. Як вы ставіцеся да таго, што кіеўскі стадыён імя Лабаноўскага сур'ёзна пацярпеў падчас беспарадкаў?
— У ходзе Еўрамайдана змяшалася ўсё: футбол, палітыка …
Праўда, больш перажываю за людзей, якія вядуць барацьбу за сваё меркаванне, волю народа. Яны атрымліваюць траўмы, рызыкуюць сваім здароўем, а часам жыццём.
Падчас акцый пратэсту зафіксавана некалькі смяротных выпадкаў. Гэта жудасна!
Вуліцы, стадыёны, тратуары — усё гэта адрэстаўруюць. Пра гэта ніхто не думае. Траты на іх рамонт нішто ў параўнанні з чалавечымі жыццямі.
— На Еўрамайдане загінуў беларус …
— Гучаць думкі, што дарэмна ён туды паехаў. Але кожны чалавек вольны паступаць, як лічыць патрэбным. Асабістая справа кожнага, ісці на Еўрамайдан ці не.
Хтосьці лічыць патрэбным прыехаць і падтрымаць ўкраінскі народ. Гэта нармальна. Хто не хоча гэтага рабіць — застаецца дома і сочыць за сітуацыяй з боку. Гэта таксама нармальна. Хочацца, каб усё хутчэй скончылася. Галоўнае, каб не было пагрозы чалавечым жыццям. А такія дробязі, як, напрыклад, перайменаванне хакейнага клуба «Беркут» у «Фенікс», адыходзяць на задні план.
— Акцыі пратэсту працягваюцца ўжо больш за два месяцы. Украіна стамілася ад гэтага?
— Народ стаміўся ад складанага жыцця, кіраўніцтва краіны. Жыхары Кіева не разважаюць: стаміліся яны ці не. Украінцы змагаюцца за адну агульную ідэю. Яны хочуць, каб урад іх пачуў, каб у краіне нарэшце нешта змянілася. Я ні разу не чуў, каб людзі гаварылі, што ім надакучыла стаяць на Майдане. Зараз украінскі народ згуртаваўся. Яны дапамагаюць адзін аднаму і спрабуюць змяніць сваё жыццё да лепшага.
- Вы падтрымліваеце Евромайдан?
- У кожнага свае погляды на гэтую сітуацыю. Я не паглыбляюся ў палітыку. Праўда, падтрымліваю народ Украіны. Можна сказаць, я сам з'яўляюся яго часткай. Пры гэтым не асуджаю ні адну з бакоў у канфлікце.
