 Юрась Беленькі |
— Усе тыя людзі, якія ўваходзяць у Партыю БНФ, — яны стаяць на пазіцыі прагматызму і заявілі пра гэта яшчэ ў 1999 годзе, — кажа ён. — Іх платформа дыметральна супрацьлеглая той, на якой узнік Беларускі Народны Фронт. Тады ж, у 89‑м годзе была прынята нават спецыяльная ўхвала, якая называлася «Супраць таталітарнага прагматызму». Але праз дзесяць гадоў знайшліся людзі, якія абвясцілі яе сваёй канцэпцыяй для сваёй палітычнай дзейнасці. І мы назіраем гэты прагматызм, гэтыя паходы на «бангалорскае балота» з камуністамі пад чырвонымі сцягамі. Тут няма прынцыпаў і разборлівасці.
Гэта арганізацыя, якая з пункту гледжання тых ідэалаў, на якіх узнік Фронт, не мае да гэтых ідэалаў аніякага дачынення. Тое, што ўлады насупраць дзеючага заканадаўства пасля таго, як была зарэгістравана наша партыя, зарэгістравалі і Партыю БНФ, гэта гаворыць, што гэта ёсць за арганізацыя. Вы паглядзіце! Любыя мерапрыемствы, якія праводзіць рэжым, — той жа незаконны рэферэндум, — яны падтрымліваюць і ідуць на іх. Хоць усім вядома, што мерапрыемствы сфальсіфікуюць. Памятаеце выказванне спадарыні Ярмошынай, якая сказала: «Паглядзіце, нават Беларускі Народны Фронт заклікае ісці на гэты рэферэндум»? Для нас Партыя БНФ — гэта арганізацыя, якая адыйшла ад нацыянальнай ідэі. Само правядзенне з’езда, на мой погляд, піяр‑кампанія, якую яны робяць і спроба часткова прыкрыць свае паходы на Бангалор. Не больш таго.
— А ці былі нейкія спробы з вашага боку сесці за стол перамоваў з Партыяй БНФ?
— З кім садзіцца, калі яны ўначы ўзламалі Управу, якую ў свой час Зянон Пазьняк са сваёй жонкай Галінай з цяжкасцю для нас здабылі. Мы прапаноўвалі — дайце нам хоць адзін маленькі пакойчык ва Управе. Звярталіся нават некалькі разоў. Нават на гэты крок яны не пайшлі. Пра што тады казаць? Літаральна месяц назад я размаўляў з Вінцуком Вячоркам і ізноў падымаў гэтае пытанне. Ізноў адмова. Гэта гаворыць аб тым, што ніякага паразумення знайсці проста немагчыма. Тут пытанне наступнага чыну. Калі б сапраўды наперадзе іх памкненняў у палітыцы была Беларусь, то гэта было б адно. Але тут абвешчаны чысты прагматызм.
— У каго з кандыдатаў на пасаду старшыні Партыю БНФ — Вінцука Вячоркі, Алеся Міхалевіча, Віктара Івашкевіча — на ваш погляд, найбольшыя шанцы стаць лідэрам?
— А гэта не мае значэнне. На каго ўкажуць людзі, якія «заказваюць музыку», той і будзе. Вырашэнне ўсіх гэтых пытанняў ідзе на прагматычных рэйках. Калі яны паглядзяць, што чалавек свой рэсурс вычарпаў, то адправяць яго ў адстаўку. Чыгір, Домаш, Ганчарык — іх жа ўсіх адправілі на «звалку». Тое самае і тут. Могуць адправіць на «звалку» і Вячорку.
