Першы пакой, у які трапляеш, — вялікая гасцёўня. Якіх толькі гасцей яна не бачыла!
На сценах — сувеніры з розных месцаў.
…рэчы з дарчымі надпісамі.
Кухню Быкаў размаляваў сам сімпатычнай садавінай і гароднінай. Усё ж мастак паводле першай спецыяльнасці.
…і філігранна «замаскіраваў пад яблык» каробку электрычнай праводкі (уверсе).
Супрацоўнікі адзначаюць, што дача можа быць не толькі музеем Быкава, але і музеем побыту 1980-х — там мноства рэчаў, якіх цяпер ва ўжытку проста няма.
Гумарыстычныя малюнкі пісьменніка з дачнымі ўражаннямі.
Працоўны кабінет Быкава.
Працоўны стол.
Канапа ў кабінеце.
Кніжная паліца ў кабінеце Быкава.
Ёсць у кабінеце і шафка «з сакрэтам».
Пакой жонкі, Ірыны Міхайлаўны.
На мансардзе — эцюднік і пэндзлі. Нібыта гаспадар толькі скончыў расфарбоўваць кухонную сцяну.
Адзіны традыцыйны «музейны» стэнд у гэтым надзвычай жывым музеі.
У гаражы захаваны гаспадарчы інвентар, інструменты і «грузавы» трохколавы ровар. Тамсама — міні-выстава рэпрадукцый малюнкаў Быкава.
Вокны, калі музей зачыняецца, застаўляюць такімі драўлянымі аканіцамі — ад дачных злодзеяў. У дадатак да сігналізацыі.
Сёння ў Мінску адчыніўся музей Васіля Быкава. Праўда, «у Мінску» — не зусім дакладнае вызначэнне.
Пад музей два гады таму было перададзенае лецішча пісьменніка ў дачным пасёлку «Ждановічы-6». Але і ад тых Ждановіч, што каля прыпынка зручнай гарадской электрычкі, пасёлак няблізка. Ён за вадасховішчам «Дразды».
Дарога да музея. Чырвонай лініяй паказаны шлях з праспекта Пераможцаў, сіняй — ад знешняга кола МКАД.
Таксама да музея можна даехаць аўтобусам №219 (ДС «Адоеўскага» — прафілакторый БНТУ), да прыпынку «РІВВІП паварот». Пасля, праўда, трэба яшчэ прайсці больш за кіламетр да дачнага пасёлка «Ждановічы-6».
Музей у дачным пасёлку «Ждановічы-6» (пазначаны чырвонай кропкай).
Дабірацца да яго найлепш машынай.
Пакуль едзеш лясамі, мінаеш масты і павароткі, трохі раздражняешся, што музей Народнага пісьменніка, імя якога вартае цэнтральных вуліц сталіцы, засунулі ў такі гушчар. А адзіная вуліца Быкава ў краіне, дарэчы, знаходзіцца ў тых самых Ждановічах. Гэта пытанні, якія не здымаюцца адкрыццём музея-дачы.
І ўсё ж лецішча Быкава — музей, якога ў Беларусі яшчэ не было. Ён пакідае надзвычай жывое ўражанне — нібы пабываў не на экскурсіі, а непасрэдна ў гасцях у Быкава.
Супрацоўнікі кажуць, што не плануюць ставіць абгародак і стэндаў,
а гэта значыць, што наведнікі змогуць асцярожна хадзіць па тых самых ходніках і кранаць тыя самыя рэчы, што і пісьменнік.
Пакуль адбылося толькі сімвалічнае адкрыццё музея. Стала знаходзіцца тут супрацоўнікі не будуць.
Каб наведаць музей Быкава, трэба папярэдне званіць у Дзяржаўны літаратурны музей (17) 3345621 і дамаўляцца на экскурсію на пэўны час. Білет, кажуць, будзе каштаваць каля 4 тысяч рублёў.
А загадчык гаспадаркай дадае, што ёсць яшчэ і такіх-сякіх прац па яго частцы: напрыклад, трэба рабіць сістэму супрацьпажарнай бяспекі. Сігналізацыя ўжо ёсць, але вокны першага паверха, замыкаючы, застаўляюць важкімі драўлянымі шчытамі — ад злодзеяў.
Дача ў Быкавых была цагляная, досыць прасторная, на два паверхі.
На першым — вялікая гасцёўня з вінтавой лесвіцай на другі паверх, за ёй куханька і дзверы ў прыбудаваны гараж.
На куханьку абавязкова зайдзіце: сцяну над пліткай размаляваў садавінай і гароднінай сам Быкаў,
заадно замаскіраваўшы пад яблык круглую каробку электраправодкі. На другім паверсе — галерэя з парэнчамі, з якой можна трапіць у працоўны кабінет Быкава і пакой Ірыны Міхайлаўны, а таксама на падшытую фанеркай мансарду. Ва ўсім будынку ёсць толькі адзін музейны стэнд у класічным разуменні. Ва ўсім астатнім
максімальна захаваны дачны побыт гаспадароў. Нібыта яны ад'ехалі кудысці на хвілін дваццаць, а вас пакінулі.
Музей будзе цікавы не толькі чыстым аматарам беларускай літаратуры.
Ён каштоўны і як музей гарадскога-дачнага побыту 1970-80-х. Там процьма добра забытых рэчаў, якія выдатна захаваліся: сіфоны для вырабу газіроўкі ў хатніх умовах, савецкая міні-лядоўня, раскладныя столікі, трохколавы «грузавы» ровар, сувеніры і ўпрыгожванні…
Надзвычайнае адзінства стылю.
У першы ж дзень,
апроч дэлегацыі пісьменнікаў, якія прыехалі на адкрыццё музея, яго наведвалі суседзі-дачнікі.
Дзеці з цікавасцю слухалі бацькоў, якія расказвалі, як самі малымі хлопчыкамі цішком заходзілі паглядзець на Васіля Быкава.
