Падзеі ва Украіне прымусілі ўсіх суседзяў Расіі задумацца. Мы запыталіся ў розных людзей: «Што асабіста вы будзеце рабіць, калі Расія захоча захапіць Беларусь»? Вынік апытання нас уразіў, мы такога не чакалі. (Усе апытаныя асобы рэальныя.)
Зміцер Дашкевіч, сустаршыня Маладога фронту: Якія тут варыянты? Іду на фронт і страляю. Наста [жонка] таксама б адстрэльвалася.
Міліцыянер Юрый: Расія ўжо захапіла Беларусь. А вывешванне сцяга ці іншыя адміністратыўныя працэдуры — фармальнасць. Просты народ паступова становіцца «рускімі людзьмі». Як міліцыянер, я тое назіраю. Але я беларускі міліцыянер і станавіцца паліцэйскім не збіраюся.
Рыгор Астапеня, рэдактар анлайн-часопіса «Ідэя»: Буду супрацьстаяць! Не ведаю, у вайсковай форме ці ў пінжаку, у вобразе доктара ці выведніка. Усё ж уяўляць сябе героем перад маніторам няцяжка, быць ім на вайне цяжэй.
Андрэй Дзмітрыеў, лідар «Гавары праўду»: Шлях адзін: адстойваць суверэнітэт. Але казаць пра канкрэтныя крокі зараз — гэта пустое. Адно ведаю дакладна — не з’еду.
Аляксей Мікалаевіч, дырэктар цэнтра пазашкольнай творчасці: Я буду далей працаваць. На канапе ўсе героі. А ваяваць… Я тады буду проста падкрэсліваць сваю прыналежнасць да беларусаў.
Іван Мікалаевіч, чыноўнік: Калі рускі сцяг будзе вісець на абладміністрацыі Гомельскай вобласці ці Магілёўскай — буду ваяваць. Калі ж ён будзе вісець на Карла Маркса, 38, то буду вымушаны з’ехаць з краіны.
Дзмітрый Яненка, журналіст: Я не веру, што такое здарыцца. Але калі што, я адназначна далучыўся б да той часткі Беларусі, якая будзе змагацца за незалежнасць.
Анатоль Лябедзька, старшыня Аб’яднанай грамадзянскай партыі: Калі такое здарыцца, я вазьму ў рукі зброю і буду бараніць сваю сям’ю, краіну і будучыню.
Ганна Шадрына, даследчыца гендару: Цяжкае пытанне. Але калі такое здарыцца, адразу тэлефануйце мне і я далучуся да змагання, як змагу. Гэта можа быць як валанцёрская дзейнасць ці арганізацыя падтрымкі фронту, гатаванне ежы для людзей, якія будуць змагацца.
Андрэй Пачобут, журналіст: Я, канечне, больш аптымістычна настроены, хоць прызнаю, што пагроза такая існуе. Але таксама далучыўся б да тых 14%, якія гатовыя стаяць за Беларусь.
Алег Гайдукевіч, намеснік старшыні Ліберальна-дэмакра-тычнай партыі: Калі такое адбудзецца, то будзем вінаваты толькі мы самі і ніхто іншы. Тое, што Украіна згубіла свае рэгіёны — віна яе мінулай улады, якая займаліся чым заўгодна, толькі не сваёй краінай. Нам жа трэба расціць сваю эліту, развіваць нацыянальны гонар, удасканальваць уладную сістэму, і тады казаць пра нейкі там захоп нам не прыйдзецца. Нам трэба быць моцнымі! Калі ж уявіць адваротнае, то нашая партыя, і я ў тым ліку, будзем рабіць усё ад нас залежнае, каб захаваць цэласнасць і абараніць Беларусь, хто б там ні казаў, што мы прарасійскія.
Анатоль Байдачны, былы галоўны трэнер зборнай Беларусі па футболе: Я палітыкай не займаюся. Я за Беларусь як незалежную краіну, але пры гэтым хачу, каб у нас з Расіяй быў шчыльны саюз. Навошта нам ісці ў Еўропу, губляць сваю незалежнасць і жыць падачкамі? Я за сяброўства Беларусі, Расіі і Украіны ў супрацьстаянні з англасаксамі.
Валярына Кустава, тэлевядучая: Я пайшла б на вайну. Памалiлася б, і пайшла.
